Na twee dichtbundels waagt Sylvie Marie zich aan het co-auteurschap van Speler X, geschreven in opdracht van een mysterieuze voetballer die zijn levensverhaal opschreef, maar anoniem wil blijven.
Verschillende kranten zijn razend benieuwd naar wie Speler X is, zo ook de Telegraaf
Hoe kwamen ze bij jou terecht?
‘Speler X heb ik nooit ontmoet, ik weet niet wie het is. Zijn advocaat hoorde via een vriendin dat ik schrijf. Hij polste eens via e-mail; ik zag dat wel zitten. Hij stuurde me een hoofdstuk, dat ik herschreef. Op basis daarvan mocht ik het volledige document bekijken.’
De namen zijn aangepast. Maar feiten als dat hij spits is bij Premier league staan vast?
‘Dat kan ik niet weten. Sommige zaken zijn aangepast, want ik wilde het verhaal universeel maken. Ook speler X had zijn ervaring al gecombineerd met die van anderen. Dit is niet alleen zijn verhaal. Je krijgt een inkijk in een wereld zonder dat je gebonden bent aan een particulier verhaal. Dat is de kracht van fictie: het maakt het geheel universeler, zodat meer mensen zich aangesproken voelen. Dat is ook de reden waarom ik het als schrijver
aangenomen heb.’
[quote]‘Voetballers zijn als rocksterren, die in een totaal absurde wereld leven.’[/quote]
Begrijp je waarom hij anoniem wil blijven?
‘De advocaat heeft gezegd dat dat vooral voor zijn familie en zijn collega-voetballers is. Ik heb gegokt wie erachter zat maar de raadsman heeft nooit iets gelost. De speler wilde niet bekend zijn, maar had tegelijk literaire ambities. Hij zei geen biografie te willen, maar een verhaal en gaf me carte blanche. Ik heb me daarna volledig op het werk gestort.’
Was het moeilijk dit boek te schrijven terwijl je niet kon doorvragen?
‘Ik heb het manuscript gekregen, daarin stonden al mooi uitgeschreven anekdotes. Je zag dat hij wilde schrijven, dat hij er iets van probeerde te maken. Dat vond ik charmant. Op mijn vragen aan hem kwam, via de advocaat, soms een antwoord.Daarnaast las ik veel artikelen en ging ik naar Engeland om onder meer voetbalstadions te bezoeken.’
Hugo Borst speculeert in zijn column in het AD ook over de identiteit van Speler X
Is er geen gevaar dat een deel van de waarheid verloren gaat?
‘De research was deels voor de stoffering van het verhaal. Ik zie het als een spannende, ontspannende roman waarvan voetbal de setting is, maar het gaat om de helden. Het hoofdpersonage gaat ten onder, iets wat een klassiek boek toch kenmerkt. Het is fictie, zij het gebaseerd op waargebeurde feiten.’
Heb je er iets van jezelf kunnen inleggen?
‘Jazeker, ik deed meer dan punten en komma’s aanpassen (lacht). Alle aspecten van een roman, zoals tijd, ruimte, perspectief, personages, plot en spanningsboog, heb ik zo bijgesteld dat het een echte pageturner kon worden. Ik heb alles voeding gegeven, heb de personages een verleden gegeven, hen letterlijk kleren aangetrokken, in een ruimte gezet.’
Kreeg je feedback?
‘Het was vooral de advocaat die veel feedback gaf. Speler X vond de eerste volledige versie goed. Hij schreef het nawoord, verder hebben we er niets meer van gehoord. De uitgeverij heeft ook aan de mouw van de raadsman getrokken: “Wil hij echt niet uittreden, dat zou zoveel gemakkelijker zijn. En is het wel waar, Sylvie, heb je dat niet allemaal zelf verzonnen?”. De media vissen nu ook: “Is het niet de uitgeverij die het boek interessanter wil maken?” (lacht) De kracht van het mysterie dus.’
Hoe zou je verklaren dat niemand over de achterkant van de voetbalwereld wil schrijven?
‘Dat is vooral in België, denk ik. In Engeland is dat meer doorbroken door de roddelpers. Ook daar is trouwens een Secret Footballer. Speler X is intrinsiek goed, maar bezwijkt onder druk en tegenslagen. We zien voetballers als veelverdieners, maar niemand weet wat ze met hun geld doen. De achterkant van voetbal is niet dat ze met hoeren bezig zijn, maar dat ze bijna met hoeren bezig moeten zijn. Omdat ze niets anders kunnen, te veel geld en te weinig begeleiding krijgen. Hun rijkdom isoleert ze van hun familie en er zijn geen psychologen waarop ze kunnen terugvallen.
Ze zijn als rocksterren zoals Amy Winehouse en Heath Ledger, die in een totaal absurde wereld leven.’
Was het moeilijk om je in te leven?
‘Misschien is schizofrenie een goede eigenschap van een schrijver. Je leeft je in en probeert iedere emotie in het boek te vinden: euforie van winst, verlies van een relatie, ruzie met de vader… Je staat ermee op en gaat ermee slapen. Ofwel word je zelf het personage ofwel maak je er je vriend van. Soms vraag ik mij af hoe het met hem zou zijn, maar ik liet het los. Nu zitten er al andere personages in mijn hoofd.’
Boekgegevens
Sylvie Marie, Speler X, Uitgeverij Podium, ISBN 978 90 575 9600 1 (€ 18,50)
