Een boekenkast zegt veel over een persoon. Met de verkiezingen in aantocht vroegen wij ons af, wat voor boeken lezen onze politici? We nodigden alle lijsttrekkers uit om hun top 3 in te zenden. De onderstaande zes gaven ons een kijkje in hun boekenkast.
Lilian Marijnissen (SP):
1. Oorlogswinter van Jan Terlouw
2. Het geheim van Oss van Kees Slager
3. Alle reisboeken over mooie steden
Gert-Jan Segers (CU):
1. Navolging van Dietrich Bonhoeffer
2. Dood van een non van Maria Rosseels
3. Eindelijk thuis van Henri Nouwen
Lilianne Ploumen (PvdA, en tevens juryvoorzitter van de Libris Literatuur Prijs 2021):
1. De vriendschap van Connie Palmen
2. How to Get Filthy Rich in Rising Asia van Moshin Hamid: ‘Dit boek zou echt iedereen gelezen moeten hebben. Het is een liefdesroman en een politiek pamflet in een.’
3. She Said van Jodi Kantor en Megan Twohey: ‘Ook een geweldig boek. Het gaat over een zaak die ons allemaal heel erg beroerd heeft, #metoo heeft echt veranderingen teweeggebracht. Het toont ook het vakmanschap van journalisten en de dilemma’s waar ze mee worstelen: moet je een vrouw die niet wilt praten toch opzoeken in verband met het grote belang van de zaak? Het geeft een inkijkje in wat goede journalistiek is.’
Noëlle Sanders (nr. 10 op de kandidatenlijst van 50Plus):
1. De tolk van Java van Alfred Birney
2. De brandende kampongs van Generaal Spoor van Rémy Limpach
3. Gesloten koffers van Sylvia Pessireron
Kees van der Staaij (SGP):
1. De hoeve en het hart van Enny de Bruijn
2. In alle redelijkheid van Tim Keller
3. Wie wij zijn van Frank Koerselman
Tamara van Ark (nr. 2 op de kandidatenlijst van VVD):
1. De Hulp van Kathryn Stocket: ‘Prachtig boek dat je niet zonder tranen kunt lezen. Het boek beschrijft de situatie van de zwarte vrouwen die in het Zuiden van de Verenigde Staten werken voor witte gezinnen. Met een bizarre redenatie mochten de vrouwen niet het zilver poetsen, want daar werden ze niet mee vertrouwd. Ze hadden echter wel de zorg voor de kinderen in die gezinnen. De liefde in die zorg, de band die er ontstaat tussen de vrouwen en de kinderen is ontroerend. Het meest bizarre aan dit boek is dat de situatie nog maar heel kort geleden is. Acceptatie van een groot onrecht was gemeengoed. Je ertegen verzetten zorgde dat je uit de gemeenschap werd geplaatst. Niet expliciet maar heel impliciet. Met zo’n benadering kunnen discriminatie en racisme tijden lang doorwoekeren. Het boek zet aan het denken over thema’s als vriendschap, moederliefde, maar het maakt ook boos over dit grote onrecht van mensen die gediscrimineerd worden. Ik raad het iedereen aan.’
2. De mannen van Maria van Annelies Timmerije: ‘Ik houd enorm van boeken die, liefst waargebeurd, laten zien waartoe mensen in bijzondere omstandigheden in staat zijn of wat ze overkomt. In dit boek lees je de geschiedenis van Maria van Aelst, die op haar achttiende als bruid naar Batavia wordt gestuurd. Na twee korte huwelijken, ze is dan twee keer weduwe, huwt ze de gouverneur-generaal van Oost-Indië. Zelf begint ze illegaal (gezien de wetten van die tijd waarin vrouwen niets te zeggen hadden) een diamanthandel. En ze groeit uit tot een van de honderd rijkste mensen van de Republiek bij haar dood. Inspirerend om te lezen hoe ze haar eigen leven vormgeeft, omdat het wachten op wat anderen voor je bedacht hadden nooit zo uitpakt als je zelf wilt. Dat was zeker geen gegeven voor een vrouw in die tijd. Bijzonder detail; veel mensen uit die tijd namen hun vlucht naar Batavia omdat zij schulden hadden en daarvoor wachtte in Amsterdam als straf dood door ophanging. Hun schuld was letterlijk hun schuld. Nog steeds zijn schulden een enorm taboe omdat mensen zich schuldig voelen. Zo’n verhaal uit de geschiedenis doet je beseffen hoe lang een idee onbewust door kan werken. Nog generaties lang.’
3. Anna van Annejet van der Zijl: ‘Mijn boekenkast staat vol met de klassiekers van Annie M.G. Schmidt. Jip en Janneke, Pluk van de Petteflet en, mijn favoriet, Floddertje. De namen die ze bedacht voor haar personages, de heen-en-weer-wolf en de krullevaar om er maar twee te noemen zijn echt briljant. Het meest indrukwekkend vond ik de tegenstelling tussen al die vrolijke verhalen en versjes en het leven van de schrijfster zelf. Dochter van een dominee in de donkere jaren voor de oorlog. Hoe ze van directrice van de stadsbibliotheek later redactrice werd bij het Parool. Haar dromen en teleurstellingen worden in het boek beschreven en je ziet haar worsteling met haar publieke imago, haar eigen verlangens en dromen en haar wens om Nederland via taal iets moois mee te geven. Alles, haar carrière, haar liefdesleven en hoe zij omging met kritiek en vrienden, straalt een enorme autonomie uit. Doordat haar leven de tijd bestrijkt van voor de Eerste Wereldoorlog tot halverwege de jaren negentig neemt het boek je ook mee door het tijdsbeeld van een steeds moderner wordend Nederland en ook wat dat doet voor een schrijver. Ze is terecht een icoon.’
Als dit verkiezingsprogramma’s zouden zijn, zou mijn stem gaan naar Tamara van Ark met als tweede – op afstand – Liliane Ploumen. Dit vanwege de uitstekende motivatie. Tamara: ik moet je teleurstellen, want heb op Volt gestemd. Erg leuk om dit te lezen!