In De perfecte leugen komen er een hoop onwaarheden op de lezer af. Auteur Jo Spain neemt een loopje met de waarheid rond de onverwachte dood van Erin Kennedy’s man. Ze spint een gedetailleerd web aan verwikkelingen, waarbij op het einde zal blijken dat waarheid en gerechtigheid niet noodzakelijk met elkaar overeenkomen.
Door Katy Hurkmans
De Ierse Erin is getrouwd met de New Yorkse politieagent Danny. Op een ochtend staat zijn partner Ben voor de deur. Hij komt Danny arresteren. Erin ziet nog net hoe Danny naar het balkon loopt en zich vier verdiepingen naar beneden laat vallen. ‘Ik ben verlamd. Vier verdiepingen lager klinkt een plof. Dat is het lichaam van mijn man. Binnen een paar seconden is alles voorbij.’ Langzaam ontrafelt ze de geheimen die Danny met zich meedroeg, maar achttien maanden later bevindt Erin zich in de rechtbank. Ze staat er terecht voor de moord op haar echtgenoot.
De perfecte leugen is een standalonethriller, net zoals Spains eerder vertaalde boeken Zes duistere redenen, Ik beken en Iets te verbergen. Haar volgende los te lezen boek The Last to Disappear komt later dit jaar in het Engels uit. Ze schreef echter ook de reeks rond inspecteur Tom Reynolds die zich afspeelt in en rond Dublin. De reeks kent ondertussen zes delen. Spain woont met haar gezin in de Ierse hoofdstad en hecht belang aan haar thuishaven. Ze heeft De perfecte leugen opgedragen aan de Ierse diaspora, vanwege het feit dat het haar erg moeilijk lijkt om in het buitenland te wonen wanneer er zich een tragedie voordoet en op zo’n moment gescheiden te zijn van je familie. Dat is precies wat er met hoofdpersonage Erin gebeurt wanneer ze haar man verliest. Haar zus komt onmiddellijk naar de Verenigde Staten, maar haar ouders zijn niet dol op vliegen.
Erin, compleet ondersteboven door de onverwachte dood van Danny, beseft dat er iets niet pluis is wanneer de collega’s van haar man geen informatie willen geven over de reden waarom er een onderzoek naar Danny liep. Ze is blij met de aanwezigheid van haar zus, toch put ze er niet de troost uit die ze nodig heeft. Ze wil antwoorden en begint te graven in Danny’s leven. Wat ze vindt, is niet wat ze verwacht. ‘“Openingspleidooien zijn altijd heftig,” zei ze. “Gemeen. Ze plegen karaktermoord, je privéleven gaat eraan, en alles wat je ooit maar hebt gedaan of overwogen.”’
De plot speelt zich deels af in de rechtbank waar strafpleiter Karla Delgado haar best doet om een jury te overtuigen van Erins onschuld. De andere hoofdstukken bestaan uit flashbacks naar Erins leven met Danny, de gebeurtenissen na zijn dood en enkele hoofdstukken die worden verteld vanuit het perspectief van een proctor aan de prestigieuze Harvard University. Er wordt regelmatig gesprongen tussen de verschillende momenten op de tijdlijn, maar er zit wel een zekere chronologie in. In drie delen vertelt Jo Spain hoe de zaak waarin Erin als beschuldigde terechtstaat tot stand is gekomen. Het eerste deel ‘De leugen’ heeft het vooral over de nasleep van Danny’s dood en de onbeantwoorde vragen, in het tweede deel ‘De waarheid’ schippert de auteur tussen misleiding en de eerste echte ontdekkingen. Deel drie ‘De hele waarheid’ legt de kaarten op tafel en brengt alles in een stroomversnelling. Wie tussen de lijntjes kan lezen, heeft echter halverwege het boek al door dat er met een bepaald personage iets niet helemaal lijkt te kloppen. Er zitten wat versprekingen in de hoofdstukken, waarvan niet duidelijk is of Spain ze er met opzet in heeft laten staan of dat er redactioneel gewoon overheen is gekeken.
Jo Spain heeft geen rechtbankthriller geschreven. Ondanks het feit dat een deel van het verhaal zich daar afspeelt, is het vooral een langzame ontrafeling van de feiten. Ze neemt haar tijd om de knopen in het leven van Erin te ontwarren en na een heftig begin even schijnbaar de rust te laten weerkeren. Het is geen snel verhaal, maar doordat het gevoel dat er iets niet klopt overheerst, weet het wel te intrigeren. Het is in z’n geheel een vlotte en aangename leeservaring. Spains vertelstijl is niet te complex, met oog voor mooie dialogen en beschrijvingen van de herinneringen. ‘Hoe konden we zo dicht bij elkaar zijn zonder dat ik er iets van wist? Het maakt niet uit waar ik ben. Ik moet toch altijd aan Danny denken.’
De perfecte leugen heeft een fijne plot, waarvan vooral het laatste deel indruk maakt. Het is goed opgebouwd en hoewel hier en daar het tempo wat hoger had mogen liggen, wordt de psychologische spanning gestaag opgebouwd. Het is geen verhaal dat onderhuids zal blijven zinderen, maar het zorgt wel voor een interessante rit doorheen verdenking, onmacht en verdriet.
Jo Spain, De perfecte leugen, vertaling: Anna Livestro, Uitgeverij De Fontein, 368 pagina’s (€ 20,00)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie april 2022.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
