Maaike Hartjes’ autobiografische anekdotes en ontwapenende luciferpoppetjes zijn al twintig jaar bekend en geliefd bij een breed publiek. Op 28 februari krijgt ze de Stripschapprijs 2016 voor haar hele oeuvre.
Had jij een voorbeeld toen je begon?
‘Rond mijn twintigste las ik de bundel Twisted Sisters, met underground strips van vrouwelijke Amerikaanse auteurs, waaronder veel autobiografisch werk. Toen besefte ik dat je ook op een serieuzere toon strips kon maken en niet altijd hoeft te eindigen met een grap. ‘Maar eerlijk gezegd teken ik al vanaf de kleuterschool dagboekstrips. Aanvankelijk geloofde ik niet dat ze interessant waren voor anderen. Tot ik stripjes ging maken over andere stripmakers. Zij wilden ze dan weer publiceren in hun eigen (amateur)blaadjes.’
Eind jaren negent
ig schudde jij samen met twee andere vrouwelijke stripmakers, Gerrie Hondius en Barbara Stok, de Nederlandse stripwereld wakker. Zijn vrouwen in dit vak nog altijd een uitzondering?
‘Toen Barbara Stok zes jaar geleden de Stripschapprijs won, was het nog groot nieuws dat zij als vrouwelijke winnaar uit de bus kwam. Nu ik hem heb gewonnen hoor je daar bijna niemand over. Het laat zien hoe belachelijk snel de stripwereld de laatste jaren geëmancipeerd is. Ik heb nooit een ‘vrouwelijke’ striptekenaar willen zijn en hoopte op verbetering, maar dat het zo snel is gegaan heeft me erg verrast. Een heleboel vrouwen zijn strips gaan maken én lezen.’
Ben je ooit bang geweest dat mensen uitgekeken zouden raken op je luciferpoppetjes?
‘Nee, de basis van mijn strips is een goed verteld verhaal. En mijn tekeningen zijn misschien eenvoudig, ze bevatten wel veel expressie. Ik hoop daarom dat mijn werk de mensen altijd zal blijven boeien, in welke stijl ik ook teken. Mijn luciferpoppetjes zijn overigens onderdeel van één van mijn stijlen. In het verleden heb ik ooit een realistisch getekende pagina gemaakt voor Strips in stereo, een verzamelalbum met verstripte liedteksten. En ik heb net een graphic novel afgerond over een moeilijke periode in mijn leven die ik in een collage-achtige stijl heb gemaakt.’
Je maakt je 
ook sterk voor de rol van stripauteurs als zelfstandig ondernemers.
‘Strips hebben een pulp-verleden en ontberen de status van andere kunstvormen, zoals literatuur. Mensen onderschatten hierdoor vaak de waarde van de strip en onderwaarderen de makers. Omdat ik hier verandering in wilde brengen, ben ik een tijdlang voorzitter geweest van de BNS (Beroepsvereniging Nederlandse Stripmakers). Onlangs ben ik begonnen met Tekeningen Rekeningen, een Facebook-pagina met zakelijke tips voor tekenaars, in de hoop dat mijn collega’s zichzelf ook meer op waarde gaan schatten.’
Wat zou je de komende jaren willen doen?
‘Mijn eerste doel is het uitgeven van mijn nieuwe graphic novel. Tekeningen Rekeningen moet natuurlijk nog verder groeien en er zitten reisverhalen over Japan en Korea in de planning. Ik heb het idee dat de strip nog veel meer mogelijkheden biedt en zou die graag onderzoeken. Toen ik begon kon je kiezen uit humor en avontuur. In de tussentijd zijn er ontzettend veel genres bijgekomen, zoals manga, journalistieke strips, graphic novels, webcomics, etc. Nieuwe paden die ik graag zou bewandelen. Nu alleen nog de tijd vinden.’
Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant, editie februari 2016
