Saint Amour is een tournee van schrijvers en dichters die rond de Dag van de Liefde voordragen uit eigen (liefdes)werk. Een lange avond van meer dan twee en een half uur, vol proza en poëzie met enkele prettige muzikale intermezzi. Het decor was stemmig gehouden, met voor elke schrijver eigen animaties die hun teksten in- en aanvullen.
Stijn Vranken, de enige die zijn werk uit het hoofd bracht, kwam met gedichten die hij, naar eigen zeggen, op straat bij wijze van huwelijksaanzoek aan wildvreemde meisjes voordroeg. Maar ook in andere gedichten kwam hij niet minder hopeloos verliefd over. Hij putte uit zijn recente bundel Wees gerust, maar niet hier.
Peter Buwalda droeg voor uit zijn indrukwekkende roman Bonita Avenue, een roman die niet per se over de liefde gaat, tenzij hoofdpersoon Siem Sigerius, rector magnificus van de Twentse Campusuniversiteit, zich het hoofd op hol laat brengen door een meisje dat aan diezelfde universiteit haar propedeuse moet halen. Ze maakt Sigerius ten overstaan van zichzelf belachelijk en weet hem bijna tot het uiterste te tergen.
Opvallend was het optreden van Connie Palmen. Zij publiceert eind dit jaar een nieuwe roman over haar leven met, liefde voor, en de dood van haar partner Hans van Mierlo. Zeer persoonlijk en haast theatraal was haar tekst waarin ze het rouwproces beschreef, met notities die volgens haar de term ‘schrijven’ niet waard zijn. ‘Rouw is precies hetzelfde als verliefdheid, maar dan zonder bevrediging. Je kunt je overleden geliefde immers niet meer spreken, of hem aanraken.’ De toehoorders verdronken welhaast in die verliefdheid zonder voldoening.
Sanneke van Hassel droeg het titelverhaal uit haar verhalenbundel Witte veder voor, over een oudere man wiens geliefde een lange reis door India maakt. Een echt hechte relatie blijken ze niet te hebben, tot verdriet van (vooral) hem. Hij telt de door haar afgemeten borrels en weet dat ze na de laatste weer op de stoep zal staan. Maar bevredigend is het weerzien niet. Kees van Kooten vertelde over zijn meest recente bezoek aan de mondhygiëniste, een vrouw uit Iran, die recent haar man was verloren. En hij introduceerde het vermoedelijke hoogtepunt van de avond: Remco Campert.
Hij sloot, op ontroerende wijze, de avond af. Niet omdat hij de beste voordracht van de avond had, maar omdat hij voor het laatst aan Saint Amour meedoet, en vooral omdat de oude dichter/schrijver op zichzelf al een indrukwekkende verschijning is. Hij las een passage voor uit Liefdes schijnbewegingen, zijn roman uit 1963 die dit najaar centraal staat in de CPNB-campagne ‘Nederland Leest’. En, uiteraard, zijn gedicht ‘De eerste keer’ uit zijn meest recente bundel Nieuwe herinneringen.
Van origine is Saint Amour een Vlaams initiatief, maar in 2011 vindt de zesde Nederlandse editie plaats. Jaarlijks wordt de tournee in februari gehouden, met een thema rond de liefde. Zie begeerte.be voor actuele informatie over de tournee.
