Wat hij precies van Kaapverdië verwacht, is niet duidelijk. Maar het stelt hem teleur. Het land loopt ver achter op de rest van de wereld, het is er ongeorganiseerd. Al direct na aankomst roept meneer Utac uit: ‘Dit land ligt nog altijd waar het lag en is geen zier veranderd! De evolutie is hier nooit doorgedrongen en zelfs niet in de buurt geweest om ten minste iets van haar aroma achter te laten. De mensen bezwaren wie van ver komt nog steeds met hun zelfde kwalijke geur en hun zelfde slechte humeur.’
En alsof zijn felle kritiek op zijn vaderland hem al niet genoeg in de problemen brengt, botst zijn neiging om er tegelijkertijd meerdere vrouwen op na te houden gigantisch met de gewoontes van de Kaapverdiërs. De terugkeer naar zijn vaderland is een ontgoocheling voor meneer Utac. In een uitgebreid en geestig relaas maakt Mendes da Silva van deze, voor meneer Utac tragische ontwikkeling, een licht en ruimtelijk verhaal over een land dat ondanks de vooruitgang van de tijd blijft wat het was. De zon schijnt op elke pagina en de sterke compassie van Mendes da Silva met zijn personages maakt De humeuren van meneer Utac een ontroerend boek.
Guilherme Mendes da Silva, De humeuren van meneer Utac, Uitgeverij Nieuw Amsterdam, ISBN 978 90 468 1107 8 (€ 22,95)
