Jan Wolkers zelf noemde het doek ‘het grote gele doek’. Hij schilderde het in 2007, kort voor zijn overlijden, en zag het als de apotheose van zijn schilderkunst. Het is de laatste schakel in een reeks schilderijen waar Wolkers de laatste twintig jaar van zijn leven aan werkte: monochrome schilderijen, waarbij de verf in korte toetsen met subtiele schakeringen op het doek kwam. Wolkers-Biograaf Onno Blom zag het doek in Wolkers’ atelier, terwijl die er nog aan bezig was. De goudgele kleur van het, volgens Wolkers ‘stralende doek’, had hij afgeleid van de tulpenboom die in zijn tuin stond.
Wolkers leerde als kind de Lakenhal kennen en kwam er vaak. De kunstcollectie aldaar heeft diepe indruk op hem gemaakt en hem vermoedelijk geïnspireerd tot zijn artistieke carrière.
Bron: Lakenhal.
Lakenhal koopt laatste Wolkers
