Uitgeverij Schokland is een kleine uitgeverij die zich heeft toegelegd op het opnieuw uitgeven van boeken die “verboden, versmaad, verbrand, verguisd of vergeten” zijn.
PROMOTIE – Jaarlijks verschijnen er twee à drie van deze literaire hoogtepunten in de serie Kritische Klassieken. Dit jaar verschijnen de drie delen van de trilogie De vrucht van hun arbeid van de Britse schrijver en kunstcriticus John Berger (1926). Berger verhuisde in 1974 naar een dorpje in de Franse Alpen. Daar begon hij te schrijven aan een serie verhalen, gedichten en essays over het verdwijnende traditionele boerenleven op het Franse platteland, die resulteerden in een trilogie.
Berger toont zich in deze trilogie een begenadigd verteller, niet alleen in de verhalen, maar ook de twee essays die er deel van uitmaken. Volgens Berger begint vertellen niet met het bedenken van een verhaal maar met het luisteren ernaar. In traditionele gemeenschappen is het becommentariëren, tegenspreken, aanvullen en het hoe dan ook doorgeven van die verhalen van levensbelang. Net als rituelen en feesten dragen ze bij aan het in stand houden en verstevigen van de groepsidentiteit. Het heeft hem een drietal losjes met elkaar verbonden boeken opgeleverd die niet alleen tot het beste van zijn omvangrijke en veelzijdige oeuvre behoren, maar ook tot het beste van de eigentijdse literatuur als zodanig. Het varken aarde, het eerste deel van de trilogie, is inmiddels verschenen. In de loop van het jaar volgen de beide andere delen, Ver weg in Europa en Sering en Vlag.
Berger, die in Engeland vooral bekend werd met de door de BBC uitgezonden serie Ways of seeing, kreeg in 1972 voor zijn experimentele roman G. de Booker Prize.
“In 1990 verscheen Pig earth in vertaling bij De Bezige Bij, nu heeft uitgeverij Schokland het boek een tweede leven gegund. Omdat John Berger dit jaar negentig jaar oud wordt, en omdat het zo’n prachtig boek is. John Berger schreef dit boek in 1979. Sinds ik het ontdekte, ergens begin jaren negentig, en het mij even wegvaagde, heb ik er elk jaar in gelezen.”
– Maarten Moll in Het Parool, februari 2016
