‘In het hoofdstuk “Constanta” heeft Heleen haar grote wens gerealiseerd. Ze is per vliegtuig uit Nederland vertrokken, Dimítris achterna. Maar aangekomen in Athene zit ze aanvankelijk alleen met Dimítris’ familie opgescheept. In “Constanta” is ze ook van hen verlost. Eindelijk zijn ze dan samen, op het schip van haar grote liefde. Denkt ze aanvankelijk. Al snel blijkt dat hij haar als zijn bruid ziet, en hij is bovendien alleen maar aan het werk. Op het vrouwonvriendelijke schip mag ze misschien nog wel minder dan thuis.’
Je hebt in dit derde hoofdstuk telkens de datum weergegeven. Heeft dat een speciale reden?
‘Het is het enige hoofdstuk waarin ik dat deed, en dat was om haar onbehagen te benadrukken: de tijd verstrijkt terwijl ze nergens meer thuis is. Het is het deel in Maidentrip waar ze zich realiseert hoe het er echt voor staat, op het schip.’
Maar ook eerder in het boek is ze niet op haar gemak.
‘Heleen vraagt zich continu af waarom er niet gebeurt wat ze verwacht. Dat is al zo zodra ze met het vliegtuig landt in Athene. De zus van Dimítris komt haar ophalen, en Heleen ziet ook zijn ouders. Er gaapt een enorme kloof tussen hen, ze kunnen elkaar niet begrijpen. Ze verdenkt de zus er bovendien onophoudelijk van in haar spullen te zitten. Als Dimítris er dan is, hoopt ze dat het beter gaat, maar als ze op zijn schip zit, gaat het weer anders dan ze dacht.’
Het kan niet anders of Heleens zwerftocht over de wereld, op het schip van Dimítris, werpt levensvragen op.
‘Ze twijfelt of ze de juiste keus heeft gemaakt. Ze leert dat ze zich bewust moet zijn van haar keuzes, en de consequenties die deze met zich meedragen. Door haar moeder, door de zus van Dimítris, en door de mannen op het schip wordt Heleen onder de duim gehouden. Haar wereld op het schip is al net zo’n gevangenis als haar thuis in Terneuzen, maar beide werelden contrasteren scherp. Ze wordt, sneller dan normaal, volwassen.’
Marjon Sarneel, Maidentrip, Compaan uitgevers, ISBN 978 90 806 2707 9 (€ 19,90)
