‘Als journalist sprak ik met tientallen mensen die paranormale ervaringen hebben. Eén van de mensen die ik interviewde, was een vrouw die dacht dat ze was gereïncarneerd. Haar verhaal heb ik in Vuurgeest verwerkt.’
Gelooft u in een paranormale wereld?
‘Ik ben een nuchter mens, geboeid door het paranormale. Want stel je voor dat het waar zou zijn… Voor mensen met paranormale ervaringen is het belangrijk geloofd te worden. Als ze naar een psychiater gaan, zegt die dat ze gek zijn en krijgen ze een pil. Terwijl het voor hen gewoon de waarheid is. Dat moet je serieus nemen. De mystiek kan mensen bovendien helpen als ze nare ervaringen moeten verwerken. De kerk is daar veel minder goed in.’
Waarom?
‘De Rooms-katholieke kerk heeft natuurlijk een eigen mystieke wereld, maar daarin bevinden zich alleen die verhalen die de kerk goedkeurt. Een mystiek verhaal van de kerk is wel waar, een mystiek verhaal van een ander is niet waar.’
De mystiek keert in Vuurgeest ook terug in de alledaagse onderdelen van het verhaal…
‘Ik ben in de Verenigde Staten geweest, aan de westkust, waar Vuurgeest zich afspeelt. Ik wilde het gevoel van die plekken overdragen aan de lezer, dat je enkel onder woorden krijgt als je er bent geweest. Alleen zo kon ik het verhaal overtuigend vertellen. Daar ontrolt zich met vaart een spannende plot. Ook dat vind ik belangrijk, meer dan de ontwikkeling van karakters of mijmeringen. Vuurgeest moest tempo hebben.’
Je eigen fanclub vergelijkt je met Stephen King. Niet de minste.
‘Stephen King zette me indirect aan tot schrijven. Ik begon met horrorverhalen, en verbond dat later aan mijn interesse in paranormale ervaringen. In de boekhandel keek ik naar de kaften van de aangeprezen thrillers. Vrijwel allemaal buitenlandse namen. Ik dacht: als ik bekend wil worden, moet ik ook een buitenlandse naam nemen. Dat werd dus Jack Lance.’
Jack Lance, Vuurgeest, Uitgeverij Luitingh, ISB N 978 90 245 3156 1 (€ 17,95)
