‘Donderhart heeft twee hoofdonderwerpen: de aanslagen in Londen in 2005 – waar in Nederland vrijwel geen enkele roman over is verschenen – en de complexe liefde tussen twee mensen, waar heel veel schrijvers over schrijven.’
Om met het laatste te beginnen: hoe zorg je ervoor dat onderwerp oorspronkelijk te benaderen?
‘Door het te koppelen aan een ander gegeven: roem. Een persoon op wie iemand verliefd is, vervult dezelfde functie als een beroemd persoon. Hij of zij staat op een voetstuk, wordt aanbeden, en perfecter gemaakt dan realistisch gezien mogelijk is. Een beroemd iemand verdwijnt niet uit het hoofd van de bewonderaar – zo is het ook wanneer iemand verliefd is.’
‘Liefde’ heb je op die manier onderzoekend benaderd. Heb je zo ook iets willen zeggen over de aanslagen in Londen?
‘Het boek is geen pamflet, als je dat bedoelt. Pamfletten zijn uit de tijd, ze vormen een krachteloos medium. “De liefde” leent zich zeer voor een literair onderzoek, maar de terroristische aanslagen veel minder. Je neigt dan al snel naar het journalistieke, en dat heb ik duidelijk niet willen doen.’
Toch stond een artikel met een paar citaten van jou over terrorisme en Geert Wilders in dagblad Spits.
‘Dat had een andere aanleiding. Een journalist van het ANP wilde graag aandacht voor Donderhart, maar journalisten van het ANP mogen geen recensies schrijven. Om toch aandacht aan mijn boek te schenken en tegelijkertijd iets aan de actualiteit toe te voegen, stelde ze mij vragen over Geert Wilders en immigratie, maar dat staat verder los van de inhoud van Donderhart. Ik toon daarin de actualiteit, maar ik doe er – in mijn boek – geen uitspraken over.’
Wat je hoofdpersoon Max in grote mate bezighoudt, is angst.
‘Dat is een heel belangrijk gegeven. Angst bindt de twee thema’s aan elkaar. In terrorisme is er de angst voor aanslagen bij veel burgers, waar terroristen en politici juist op inspelen. Er is ook angst in de liefde, door onzekerheid. Max is bij uitstek onzeker over de eventuele toekomst met zijn oude geliefde Eva, die hij stomtoevallig weer tegenkomt.’
Ben je zelf angstig aangelegd?
‘Vroeger had ik zeker last van angstaanvallen. In Donderhart heb ik de sensatie van die angst willen overdragen. Niet alleen het ‘beschrijven’, zodat de lezer het weet – de lezer moet het doorvoelen. Als de lezer voelt wat Max voelt, vindt hij beter aansluiting bij de twee thema’s.’
Ben je veel bezig met die lezer?
‘Een schrijver is zeer gebaat bij lezers. Renate Dorrestein gaf ooit in Amerika een reeks colleges ‘leren schrijven’ aan studenten. Ze begon met de vraag: ‘Wat wil je met het schrijven bereiken?’ De studenten hadden de prachtigste theorieën, maar vergaten en masse de lezer. Maar die is heel belangrijk. Dat wil niet zeggen dat je ‘voor de lezer’ moet schrijven. Een boek schrijven, daar heb je je als schrijver zelf mee.’
Boekgegevens
Thomas Blondeau, Donderhart, Uitgeverij De Bezige Bij, ISBN 978 90 234 5474 8 (€ 17,90)
