We hoorden dat u dit jaar 35 jaar schrijver bent. Van harte gefeliciteerd!
‘Dank je!’
Wat is het mooiste dat er in die 35 jaar is gebeurd?
‘Ik heb veel boeken geschreven en prijzen gewonnen. Veel kinderen waren vanaf het begin dol op mijn boeken, en ik kreeg veel waardering. Maar het mooiste was misschien wel dat ik geridderd ben.’
Dat is een grote eer!
‘Het was ook een grote verrassing. Mijn vrouw en mijn uitgeverij hadden alles buiten mij om geregeld. Mijn vrouw had als smoesje verzonnen dat we naar vrienden gingen, maar we reden heel ergens anders naartoe. Toen bleek er een grote lunch klaar te staan, en de burgemeester was ook aanwezig. Het was ook nog bijna Koninginnedag. Toen had ik wel in de gaten wat er gebeurde.’
En het is een speciale ridderorde, toch?
‘Ik ben “Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw”. Dat betekent dat de koningin vindt dat ik voor het hele land iets heel belangrijks heb betekend met mijn kinderboeken.’
Heeft u een idee waarom uw boeken zo geliefd zijn bij de lezers?
‘Ik ben lang schoolmeester geweest en ik was directeur van twee basisscholen, terwijl ik al kinderboeken schreef. Veel ervaringen heb ik in mijn boeken gestopt, waaronder natuurlijk in de Meester Jaap-boeken.’
Lijkt Meester Jaap zo op u?
‘Annet Schaap, die de boeken illustreerde, vond dat Meester Jaap zóveel op mij leek, dat ze zijn afbeeldingen expres op mij liet lijken. Na een paar boeken zag ik plotseling dat Meester Jaap in haar tekeningen wat dikker was geworden. Ik vroeg haar waarom ze dat had gedaan, en toen zei ze: “Maar jij bent toch ook dikker geworden?” En ook mijn leerlingen zeiden: “Jij bent net zo gek als Meester Jaap.”‘
Ze lazen thuis over hun eigen meester?
‘Een beetje wel, natuurlijk. Meester Jaap werd een paar keer per jaar heel boos in de klas, net als ik. Dan zeiden mijn leerlingen: “Onmiddellijk in de dekking, hij gaat zo ontploffen!” Dat heb ik ook in de boeken gestopt. En ik gaf Meester Jaap mijn gewoonte om de leerlingen die nul fouten hadden, spekkies te geven – en de leerling met de meeste fouten. Om het een beetje te relativeren.’
Er gebeuren ook weleens erge dingen in uw boeken. Waar komen die verhalen vandaan?
‘Het meest bijzondere verhaal – en dat is echt gebeurd – is in het boek Achtste-groepers huilen niet terechtgekomen. Een leerlinge in mijn klas had leukemie en overleed tijdens het schooljaar. Dat kwam hard aan, bij de leerlingen, maar ook bij mij. Ik heb er een paar jaar mee moeten wachten voor ik het op kon schrijven. Uiteindelijk lukte het wel, maar ik heb in het boek een aantal mensen veranderd, om het wat meer op afstand te houden. Het bleef een moeilijk verhaal om te schrijven.’
Wat kunnen kinderen van Achtste-groepers huilen niet leren?
‘Ze kunnen veel leren van de strijd van het meisje om beter te worden. Het boek laat zien dat ziekte en dood er ook bij horen, maar het moet ook hoop geven. Als het meisje overlijdt, realiseren de leerlingen ook dat haar naam en haar herinneringen blijven voortleven. Het gebeurde in mijn eigen leven ook: toen ik nog jong was, overleed mijn oudere broer. Toen mijn eigen zoon een kind kreeg, vernoemde hij hem naar mijn broer. Zo blijft de naam en de herinnering levend.’
U bent nu 65 jaar oud en 35 jaar schrijver. Op naar de volgende 35 jaar!
‘Jeetje, dan ben ik precies honderd jaar… Het zou heel mooi zijn als ik het haalde!’
Het nieuwste boek van Jacques Vriens is De superdikke Meester Jaap, met al zijn Meester Jaap-verhalen tot nu toe. Maar zijn allereerste boek, Die rotschool met die fijne klas, is ook nog steeds verkrijgbaar!
Jacques Vriens, De superdikke Meester Jaap, Uitgeverij Van Holkema & Warendorf, ISBN 978 90 475 1600 2 (€ 24,99)
kader
Op zondag 13 maart viert Jacques Vriens zijn 35-jarige jubileum met zijn fans! Tussen 1 en 5 uur ’s middags is een heuse fandag georganiseerd in theater De Flint te Amersfoort. Vriens speelt zijn theatervoorstelling ‘Hoe verzint ie het toch allemaal?’, met liedjes, toneelspel en video’s. Zie www.jacquesvriens.nl
