‘Chantage’ speelt zich af in de wereld van acteurs. Toeval?
‘Je debuut, begreep ik wel eens, kun je het beste schrijven over een wereld die je goed kent, zodat je je niet verdwaald voelt en je kunt richten op de opbouw en de schrijfstijl. Door de jaren heen schreef ik al veel voor tv en toneel, nu verschijnt mijn eerste fictieve boek over die wereld. Maar ik heb geen speciaal statement willen maken met ‘Chantage’ en ik wil er zeker niet op afgeven.’
Het acteren als gedrag speelt toch een aanzienlijke rol in ‘Chantage’…
‘Toneel spelen we allemaal. Je groet vriendelijk tegen je buurman terwijl je hem een klootzak vindt. Je liegt en je doet jezelf anders, meestal beter voor dan je bent. Wat dat betreft laat ‘Chantage’ wel zien hoe acteren in ieders gedrag doorsijpelt.’
Hoe heb je de acteerwereld vormgegeven?
‘Ik vergroot die personages. Die societyjournalist uit ‘Chantage’ bijvoorbeeld is iets meer een karikatuur geworden. Zijn homoseksuele geaardheid en zijn bigger-than-life-houding komen beter tot uitdrukking wanneer ze zijn uitvergroot. Dat heb je nodig voor de juiste verhouding tussen afstand tot, en meeleven met het personage. Of je nu een toneelstuk of een roman schrijft.’
Kees van Kooten noemde dat “een minimale vertekening van de werkelijkheid”.
‘Dat is het zeker. Je moet aan een personage kunnen zien dat het fictie is, maar je moet ook in zijn of haar verhaal mee kunnen gaan. Hij moet geloofwaardig zijn, maar ook opwindend. Je moet niet naar je buurman zitten kijken.’
Is er veel tijd en aandacht gaan zitten in het juist vormgeven van de personages?
‘Sommige schrijvers maken een plot en zoeken daar geschikte mensen bij. Zo werk ik niet. Ik vind karakters verreweg het belangrijkst in een verhaal. Zij bepalen hoe je je voelt bij een tv-serie, een toneelstuk of een boek. Karina gaat al na het eerste hoofdstuk dood, maar ook zij moet realistisch en opwindend zijn.’
De personages staan centraal, en daarmee menselijke karaktereigenschappen. Wat fascineert je daaraan?
‘Vanaf het moment dat we opstaan, moeten we de hele dag een reeks keuzes maken – te beginnen met de keuze om op te staan. Wat doen we, waar kiezen we wel en niet voor? En wat voor gevolgen hebben die keuzes? Het wordt natuurlijk interessant als het misgaat. Daar zit het drama. De personages in ‘Chantage’ probeerde ik in hun keuzes te volgen. En op de momenten van de verkeerde keuzes, van het drama, ontstaat spanning.’
Spanning die voortkomt uit de karakters dus.
‘Zeker. Je weet nu iets van de achtergrond van het schrijven. Maar denk niet dat dit een doorwrocht, ingewikkeld, psychologisch boek is. Met ‘Chantage’ heb ik mensen willen vermaken met een spannend boek. Een boek dat makkelijk leest – wat trouwens niet wil zeggen dat het makkelijk geschreven is.’
Peter Römer, Chantage, Uitgeverij De Fontein, ISBN 978 90 261 9121 3 (€ 16,95)
