Het leven op het platteland is niet altijd even idyllisch. De glurende buurvrouw, de overspelige vrouw van de dierenarts, de gefrustreerde apotheker die een mooie vrouw naakt voor het raam van de Afrikaanse asielzoeker ziet staan… Het zijn de complicaties van het dorpsleven die Bram Dehouck zo treffend opschrijft.
De ellende begint
Een zomer zonder slaap lijkt een roman over het kleinsteedse leven buiten Ieper, maar dan wordt het windmolenpark in de buurt geopend en de ellende begint. De slager kan niet slapen door de herrie van de molens. Helaas voor hem heeft niemand anders er last van. Maar de woesh-woesh geluiden die de hele nacht door het open raam naar binnen slaan, verpesten zijn nachtrust. Ook de dierenarts ergert zich groen en geel aan die draaiende pilaren, omdat zij het zicht op zijn fraai aangelegde achtertuin bederven. De schrijver laat de kwesties langzaam maar zeker escaleren. ‘Het zit in mijn natuur om zaken te laten ontsporen,’ vertelt hij. ‘Misdaad gaat altijd over kwesties die zijn ontspoord. Het komt vaker voor. Ik ken het verhaal van een man die kwam te wonen naast een skatebaan voor de jeugd. Heel goed initiatief van de gemeente om zo’n plaats voor de jeugd te bouwen. Maar die man werd helemaal gek van het geluid dat die wieltjes maken. De man raakte zelfs in een depressie. Hier gaat het om het geluid van een windmolen.’
Geen echte dader
In zijn eerste boek, De minzame moordenaar, was er een duidelijke seriemoordenaar. In Een zomer zonder slaap is er eigenlijk niet echt een dader. ‘Het gaat om de kleine gemeenschap, de bekrompenheid, die door externe factoren ontregeld raakt. Een kleine ergernis groeit uit tot een onoverkomelijk iets.’ Tegelijkertijd gaat het volgens Dehouck ook over zijn sympathie voor de eenzame mens, die er in zijn eentje voor staat. ‘Ik voel altijd met zo’n type mee. Van die mensen die in hun eentje staan te protesteren. In mijn boek zijn dat de slager en de dierenarts. Dat vind ik mooie emotie om over te schrijven.’
Een zomer zonder slaap ademt ook een sfeer van melancholie, van weemoed. ‘Ik woon zelf in zo’n klein dorp en dat beïnvloedt mij natuurlijk bij het schrijven. En dan gebruik je in een boek wel personages die net een beetje over de top zijn.’
Climax
Het opvallendst van Een zomer zonder slaap is toch wel de weg naar de climax. De minutieuze beschrijvingen van de gebeurtenissen in het dorp leiden haast ongemerkt naar een furieuze finale waar maar weinig van de hoofdpersonen aan kunnen ontsnappen. En al even zo weinig lezers.
Bram Dehouck, Een zomer zonder slaap, Uitgeverij De Geus, IS BN 978 90 445 1997 6 (€ 14,90)
