‘Voor het laatste stuk moesten we de koets verlaten. De toegangsweg naar het klooster klom steil omhoog. We tilden onze koffers uit het rijtuig en volgden het geplaveide pad in al zijn grillige bochten. Hoe hoger we klommen, hoe weidser der vergezichten werden.’
Vanhaverbeke gebruikt de historische feiten van Chopins winter op Mallorca als achtergrond voor een, vooral met fictie ingekleurd verhaal over muziek en liefde. De Poolse Chopin zou als jongeman naar Parijs vertrekken en daar George Sand tegenkomen. Hoewel hij aanvankelijk niet veel van haar moest hebben, sloeg een paar jaar later toch de vlam in de pan. Een affaire was geboren – die Chopin, gezien de bedenkelijke reputatie van Sand als feministe en mannenverslindster, geheim moest houden.
Enkele jaren later vertrok het paar, met Sands dochter Solange, naar Mallorca. Ze verbleven er een winter lang in het kartuizerklooster. Chopin zou er zijn beroemde reeks van 24 preludes in alle mogelijke toonsoorten schrijven, inclusief de beroemde ‘Regendruppelprelude’.
De verborgen prelude speelt echter vooral in op de zee van ruimte die de weinige feiten rond dit verblijf op Mallorca openlaten, niet in de laatste plaats omdat Chopin een stem krijgt. Hij is veeleer een romanpersonage dat toevallig muziek schrijft.
De roman gaat diep in op de relatie tussen Chopin en Sand, en op zijn vriendschap met Solange. De feiten zijn aangepast want Chopin schrijft in dit boek een extra, onvoltooide prelude. Het schrijven van dit werk kost Chopin vreselijk veel moeite. Zijn gestel gaat erop achteruit en spanningen ontstaan in zijn relatie met Sand. Solange blijft Chopin echter vriendschappelijk trouw.
In een andere verhaallijn duikt Romi op. Ze is de kleindochter van een vrouw die met Chopin piano heeft gespeeld en ze moet meer hebben geweten over deze mysterieuze prelude, omdat die aan haar is opgedragen. Romi gaat op zoektocht naar het ontbrekende deel van de prelude. Ze komt via diverse locaties in Parijs eveneens op Mallorca terecht, in een reis vol tegenslag. Zal ze de prelude kunnen reconstrueren? En kan ze antwoorden vinden op de vragen die de prelude omsluieren?
De schrijfstijl van De verborgen prelude doet her en der oubollig aan. Vanhaverbeke heeft er niet voor gekozen om te overtuigen met een stijl die bij de 21e eeuw past. Haar verhaal speelt zich twee eeuwen geleden af en juist door de tijd ook stilistisch een aantal jaren terug te zetten, overtuigt het historische aspect van deze roman. Het subtiele en gelaagde van de ontwikkelende verhouding tussen de personages is sterk en met een oprechte beleving uitgewerkt.
Eveline Vanhaverbeke, De verborgen prelude, Uitgeverij Marmer, ISBN 978 94 606 8107 3 (€17,95)
Dit artikel is eerder verschenen in de Boekenkrant editie van maart 2013.
