Elke maand portretteert fotograaf Wouter le Duc een bekende Nederlander op zijn of haar favoriete leeslocatie met een bijzonder boek. Afgelopen augustus portretteerde hij Armand. De protestzanger overleed afgelopen donderdag op 69-jarige leeftijd.
Nederlands bekendste hippie en protestzanger Armand (1946) heeft het getroffen met zijn woning. In Eindhoven woont hij op de achtste verdieping van een flat, waar hij geniet van zowel de zonsopkomst als de zonsondergang. Zoals het een echte muzikant betaamt ontwaakt Armand rond vijf uur ’s middags. Het zien komen en gaan van de zon is ondanks zijn leeftijd dan ook geen moeilijke opgave. Vier keer per week trekt Armand het land in om zijn liedjes ten gehore te brengen. Hij zingt nummers die uitkwamen in de tijd waarin hij zijn grootste hit Ben ik te min scoorde, maar hij laat ook nieuw materiaal horen. Onlangs heeft hij met The Kik een plaat uitgebracht, waarmee zij nu samen de zalen plat spelen.
In zijn woonkamer annex studio, waarin de odeur van cannabis je verwelkomt, staat Armands boekenkast. Hier trekt hij zijn favoriete boek Going Dutch: How England Plundered Holland’s Glory van Lisa Jardine uit, en steekt hij van wal over zijn onstuimige leven als protestzanger. Hoewel de inhoud van het boek Armand al bekend was, doet het hem goed dat een prominent Brits historicus onderschrijft hoe toonzettend Nederland in het verleden was op het gebied van cultuur, politiek en economie. Volgens Armand toont het boek ook aan hoe erg we achterop zijn geraakt ten opzichte van de rest van de wereld. Hij pleit ervoor dat we terug moeten naar de mindset van de jaren zestig, toen Nederland het meest avantgardistische land ter wereld was. En de platenspeler voor het eerst de groeven van Ben ik te min las.
Foto’s: © Wouter le Duc (www.wouterleduc.com)
