Ze is overtuigd van haar plannen, gaat weinig omzichtig om met ambtenaren en collega’s in het kabinet en onderschat de weerstand die ze hiermee oproept. Haar plannen zaaien angst en verwarring bij mensen zoals rattenvanger Bennie en zijn drankzuchtige vader, die hun bestaan ontlenen aan het waterrijke gebied waarin ze leven. Annet doet het goed in de media. Met ‘rode konen en verwaaid haar’ is ze de frisse wind in de politiek. In de aanloop naar nieuwe verkiezingen neemt haar populariteit enorm toe, terwijl haar familie in de Wieringermeer door nietsontziende actievoerders zwaar onder druk wordt gezet.
Geen zee maar water van Gijs IJlander is een oer-Hollands boek over een oer-Hollands en eigentijds thema. Het omslag met zijn eenzame fietser onder de wolkenhemel is zo veelzeggend als het beeld van Boven is het stil (Gerbrand Bakker) of het omslag van Kromzicht (Max Niematz). En opnieuw wordt het landschap met woorden getekend, zoals ook Anne-Gine Goemans deed in Ziekzoekers.
Gijs IJlander (Alkmaar 1947) debuteerde in 1988 met De kapper, waarvoor hij de Geertjan Lubberhuizenprijs en de Anton Wachterprijs ontving. Voor Twee harten op een schotel (1998) kreeg hij de Bordewijkprijs. Geen zee maar water verschijnt in maart 2008.
Gijs IJlander, Geen zee maar water, uitgeverij Cossee, ISBN 978 90 5936 196 6 (€ 19,90)
