‘Nu is het klaar. Dit is mijn laatste boek,’ zegt Victor van Gigch in De verering van Quirina T. ‘En daarna nooit meer oorlog.’ Voor Victor geen boeken en verhalen meer, want De verering van Quirina T. overkoepelt het boek Nestor en rondt het af. Victor van Gigch heeft zijn wraak genomen op de vrouw en is met haar in het reine gekomen. L.H. Wiener is klaar, zegt hij.
Novelle
L.H. Wiener (1945) schreef Nestor en De verering van Quirina T., verschenen in respectievelijk 2002 en 2006. Beide boeken kregen veel lof en eer. Werden genomineerd en gelauwerd. Wat zeker opmerkelijk is, want L.H. Wiener is al veertig jaar schrijver. Tot voor kort was hij echter tot het grote publiek nog niet door gedrongen.
‘Tot Nestor schreef ik korte verhalen. Een onderschat genre, maar dat is mijn metier. De novelle Nestor had een begrote omvang van honderd pagina’s. Toen kreeg het verhaal mij te pakken. Het dicteerde zichzelf. Er zat meer in. Verdomd, het leek alsof het een boek wilde worden! Je kon het echter ook uiteennemen, ontleden tot afgeronde verhalen. Het kon apart staan, maar was zelfs na bijna driehonderd pagina’s nog niet af. Daarom schreef ik daarna De verering van Quirina T. In het boek Nestor zegt de vader bijvoorbeeld maar drie zinnetjes. In Quirina wordt die dialoog weer opgepakt en uitgewerkt.’
Alter ego
L.H. Wiener creëert het alter ego Victor van Gigch, leraar en schrijver, zoals hijzelf ook is. In Nestor blikt deze leraar terug op zijn leven, vraagt hij zich af waar het verkeerd ging. Dat was toen hij veertien was en zijn moeder hem vertelde over de familietragedie uit de oorlog. De veertienjarige jongen Ezra koestert liefde voor een meisje, Clair. Hij haalt een uil uit een nest en doopt hem Nestor. Met Nestor wil hij Clair imponeren en voor zich winnen. Maar zijn verleiding met behulp van de uil gaat op Wieneriaanse wijze faliekant mis. Op het omslag van het boek staat een foto van de jonge Wiener zelf, met zijn uil.
L.H. Wiener, Victor van Gigch en Ezra Berger zijn elkaars alter ego in Nestor. Drie personages, echt en/of fictief. In De verering van Quirina T. fungeren alleen nog L.H. Wiener en Victor van Gigch. Mede door hun gelaagdheid worden de boeken van L.H. Wiener als gecompliceerd beschouwd.
‘Dat zijn ze niet. Ik schrijf geen geforceerde literaire lulkoek. Het heeft een functie,’ zegt L.H. Wiener. ‘Je kunt er een onbetrouwbare verteller mee creëren en dat kan het verhaal verdiepen. Mijn boeken en personages bestaan op zich, of ze nu fictief zijn of niet. Voor de literaire appreciatie van mijn werk is dat van geen belang. Wil je mij kennen, maak er dan maar een studie van. Mijn werk bestaat autonoom.’
Volstrekt alleen
L.H. Wiener schrijft, want hij wil niet anoniem passeren. ‘Iedere schrijver heeft dat,’ beweert hij, ‘alleen zijn ze te ijdel om het toe te geven.’ Ook houdt hij niet van bescheidenheid. ‘Dat heeft me nooit wat opgeleverd.’
Dit najaar verschijnt van hem de verhalenbundel Eindelijk volstrekt alleen. ‘Ik laat Victor van Gigch weglopen uit het werk van L.H. Wiener. Hij dreigt ermee en doet het ook. Hij heeft er genoeg van de katers te hebben van de drank die L.H. Wiener heeft opgezopen. L.H. Wiener moet het nu zelf opknappen. Ook als Quirina T. op de schrijver afkomt. Dat heeft ze namelijk wel degelijk gedaan. In een aantal nieuwe verhalen speelt ze een prominente rol. Hele fruitige scènes. Life imitates art. De verhalen zijn niet aan elkaar gemetseld met literair cement, toch vormen ze een eenheid. Ik wil terug naar mijn metier. Quirina absolve me.’
L.H. Wiener, Nestor, Uitgeverij Contact, ISBN 902541687x (€ 22,50)
L.H. Wiener, De verering van Quirina T., Uitgeverij Contact, ISBN 9025428339 (€ 22,50)
