Net zoals zijn eerdere boeken is De tien minnaressen bizar en absurd. Eén man en tien vrouwen. De man krijgt voor zijn zestigste verjaardag een zee van bloemen. Deze kan hij niet thuis neerzetten, want zijn vrouw lijdt aan astma. Tien vrouwen uit zijn kennissenkring worden daarom verrast met een bloemetje en hier wordt gelijk een slippertje aan vastgeknoopt. Dit bevalt de man zo goed, dat hij tegen kersttijd besluit dit nog eens over te doen, nu verkleed als kerstman. Wat hij niet weet, is dat de tien vrouwen er inmiddels achter zijn gekomen dat ze dezelfde minnaar hebben en hebben besloten de man terug te pakken.
Telkens weer slaagt Paasilinna erin met een totaal ander onderwerp te komen dan in zijn eerdere romans. Zijn boeken zijn niet geschreven voor een specifiek publiek, maar steeds literair, vol humor en vaart. Meestal neemt hij een minderheidsgroep en zet deze op een mooie wijze neer. Een wijze die de lezer aan het denken zet. Hoe gaan we om met mensen aan de zelfkant van de maatschappij? Ook in zijn nieuwe boek, te verschijnen in februari, komen maatschappelijke thema’s voorbij, zoals alcoholisme en huiselijk geweld. Hij laat zien dat vrouwen net zo goed dader als slachtoffer kunnen zijn. Zijn romans opvatten als maatschappijkritiek is echter facultatief. Arto Paasilinna laat ons de vrijheid met zijn absurdisme te doen wat we willen. Ook in De tien minnaressen.
Karen van Wijnen (Boekhandel Binkhorst, Doorn)
Arto Paasilinna, De tien minnaressen, Uitgeverij Wereldbibliotheek, ISBN 9789028422070 (€ 17,90)
