door Evi Husson
Aspe is de Belgische Baantjer. Maar die vergelijking gaat ook onmiddellijk scheef. ‘Mijn boeken zijn bijvoorbeeld heel wat dikker,’ zegt Pieter Aspe, die net met een kilo asperges onder de arm is thuisgekomen. Het gesprek moet daarom even wachten, want eerst wordt getafeld. ‘Ik heb geen politie-ervaring, de settings van mijn verhalen zijn anders, onze aanpak en invalshoek zijn heel verschillend,’ aldus een Aspe met lege mond.
Aspes asperges waren een geschenk van een Nederlandse boekhandel. Want Aspe is steeds vaker in Nederland, hoewel zijn misdaadromans zich vooral in Brugge blijven afspelen. Wie Aspe kent van zijn boeken, kent ook de Vlaamse stad een beetje. Hij is er geboren en zit er – ooit tot schrik van de medische wetenschap – vaak en graag achter een Duveltje. Net als trouwens adjunct-commissaris Pieter Van In, die samen met substituut en geliefde Hannelore Martens (substituut is Vlaams voor officier van justitie) al twaalf jaar en in een serie van inmiddels twintig boeken misdaadmysteries en eigen relatieproblemen oplost. Want Pieter Aspe, excuseer, Pieter Van In, drinkt graag en is soms wat te dik. Herkenbare relatieperikelen in ieders leven en ook in de boeken van Aspe. Boeken met autobiografische elementen.
‘De lezer weet niet wat echt is en wat niet. Bepaalde restaurants in Brugge zijn behoorlijk echt. Net als sommige erotische scènes. En de manier van reageren van de vriendin van de hoofdpersoon is toch ook wel een beetje ontleend aan de werkelijkheid. De boeken zijn herkenbaar. Zo beschrijven ze niet de harde misdaad, hebben ze een beetje humor en is er een erotische spanning tussen de personages.’
Feestje
Elke nieuwe Aspe-titel verkoopt zo’n zeventigduizend exemplaren. Ook eerdere titels vinden constante aftrek en ieder jaar ontdekken een paar duizend nieuwe mensen de boeken.
‘Zeventigduizend boeken per keer is wel zo’n beetje het maximum,’ denkt Aspe. ‘In Vlaanderen is de markt daarmee verzadigd.’
Kort geleden kwam het twintigste boek uit in de serie: Rebus. Een oude man krijgt een hartinfarct in de kerk van het Brugse Begijnhof, terwijl hij een non bedreigt met een pistool. Pieter Van In stelt een onderzoek in. Enkele dagen later treft de eigenaar van een diabolische bar in de Brugse binnenstad een verminkt lijk aan in de toiletten. Het spoor leidt naar een genootschap dat zich de Gezellen van de Brugse Beer noemt. Zijn hun geheimen slechts schijn en moet Van In de oplossing van het misdaadmysterie ergens anders zoeken?
‘Voor ons was de verschijning van het twintigste boek aanleiding voor een feestje. We hebben het met een paar vrienden en kennissen goed gevierd in een kroeg in Brugge, daarna gingen we door in Blankenberge.’
Televisie
Televisie droeg sterk bij aan de populariteit van de boeken en de naamsbekendheid van de auteur. De televisieserie ‘Aspe’, kreeg op het Televisiefestival van Monte Carlo meerdere nominaties. Deze herfst verschijnt alweer de derde reeks. De vierde wordt nu geschreven.
‘Ik zelf schrijf twee boeken per jaar: een in het voorjaar en een in het najaar,’ zegt Aspe. ‘Zo’n vierenhalve maand doe ik over een boek en dan neem ik zes weken vrij. Ik schrijf van ’s morgens tot het begin van de middag en neem dan een aperitiefje… Het is mijn eigen tempo, te laag voor nieuwe series.’
De eerste tien boeken van Aspe zijn verfilmd in afleveringen van elk anderhalf uur. Toen waren er geen boeken meer. Voor de tweede reeks verfilmingen is daarom afgesproken dat scenarioschrijvers de afleveringen maken. Sfeer, personages en dergelijke zijn vastgelegd in een ‘bijbel’. De televisieserie mag de boeken niet in gedrang brengen. Zo mogen volgens Aspe de hoofdpersonen niet dood gaan of zomaar aan de heroïne gaan. De televisie heeft natuurlijk veel invloed, maar de kijkers moeten het wel associëren met boeken. En Aspe is voor veel mensen de naam van de serie, niet die van de schrijver.
‘Bij ons in België weten ze bijvoorbeeld ook niet dat Baantjer boeken schrijft. Raar eigenlijk dat we zo weinig van elkaar weten. Boeken van Nederlandse misdaadauteurs zijn bij ons sterk ondervertegenwoordigd. Omgekeerd geldt dat ook.’
Te Brugs?
Toen Pieter Aspe jaren geleden voor het eerst in Nederland kwam, werd hij warm onthaald. ‘Grote belangstelling, zeker. In Vrij Nederland bijvoorbeeld een interview van twee pagina’s.’
Maar zomin als Baantjer België veroverde, greep Aspe de macht in Nederland. Zijn de boeken te lokaal misschien? De een te Amsterdams, de ander te Brugs?
‘Brugge is ook over de grens bekend,’ zegt Aspe. ‘Locaties zijn niet zo beperkend. Er was gewoon geen focus. De fans bij jullie zijn trouwens échte fans, heel enthousiast, net als bij ons.’
Misschien dat levensgenieter en adjunct-commissaris Pieter Van In ooit opduikt in een Amsterdamse kroeg? Ook daar vallen doden en drinken ze Duvel.
Pieter Aspe, Rebus, Manteau, ISBN 9789022321430 (€19,95)
