Carte Blanche, de nieuwe James Bond van Jeffery Deaver, hielp mij deze zomer door menig regenbui. Bond blijkt een verleden te hebben met ouders, verraad en spionage. Dat heeft Ian Fleming altijd achter gehouden.
Ook heb ik een verrassend boek van broer en zus Holt (Anne en Even) uit Noorwegen verslonden: Hartslag. Anne Holt heeft al een heel oeuvre achter de rug, maar dit boek over farmaceutisch gerommel en gesjoemel met pacemakers is toch een klasse apart. Wandelend over het pelgrimspad in Spanje, heb ik, tijdens mijn rustpauzes, ook nog Klem van Frank van Zwol gelezen. Die loopt ook door de natuur maar dan een die wordt gevormd door de ruige wildernis van Canada. Bij een spontane ontmoeting met twee zussen uit Canada kon ik het niet laten: is, zoals Van Zwol beweert, dat nu echt zo’n thema in Canada, die gasleiding door de bossen? De ene Canadese kon het bevestigen, de andere was minder spraakzaam. ‘Haar man werkt in de olie-industrie,’ werd mij over de lunchtafel toegefluisterd. Verder heb ik natuurlijk de nieuwe Simone van der Vlugt verslonden: In mijn dromen. En het tweede boek van broer en zus Hammer: Wraak. Alles met plezier gelezen. Alleen De handen van Kalman Teller door Gauke Andriesse, winnaar van de Gouden Strop, was voor mij een tegenvaller. Mooi geschreven, dat wel, maar een plot dat nergens over gaat en nauwelijks spanning. Van een Gouden Strop, de belangrijkste prijs voor Nederlandstalige thrillerschrijvers, mag wel meer worden verwacht.
Gijs Korevaar
