Ontvoerd is de nieuwe ijzersterke thriller van razendpopulaire misdaadschrijver Helen Vreeswijk. Wat doe je als je wereld volledig op zijn kop komt te staan?
Het vliegtuig landde om 15.45 uur op Schiphol. De man in rij 4 had de hele reis, met zijn ogen dicht en een hoofdtelefoon op, in de stoel gezeten. Hij had zijn plan doorgenomen, op zoek naar fouten die hij niet kon vinden. Er stond veel op het spel en er was geen weg terug.
Hij deed langzaam zijn ogen open en keek naar de mensen die uit hun stoelen omhoogkwamen en hun handbagage bijeenzochten. Een jengelend kind werd door zijn moeder bij de hand gegrepen en naar de uitgang getrokken. Het hoofd van het kind liep rood aan, maar zijn moeder negeerde het. Een oudere dame glimlachte in zijn richting en hij glimlachte beleefd terug. Als ze wist wat hij kwam doenin dit koude kikkerlandje, had ze waarschijnlijk niet zo vriendelijk naar hem gelachen. Hij kwam uit zijn stoel en liep traag naar voren. Zijn krullende haardos bewoog ritmisch op en neer bij elke stap die hij nam. Handbagage had hij niet.
De passagiers van vlucht 17 werden naar een centrale hal gedirigeerd, waar ze moesten wachten op hun bagage. De oudere dame stond naast hem en tuurde naar het zwarte gat waar de koffers en tassen uit zouden komen rollen.
‘Daar heb je ze!’ riep ze enthousiast. Haar ogen straalden toen ze naar hem knikte. ‘Het is heerlijk om weer thuis te zijn na maanden. Ik begon het eten te missen.’
Hij grijnsde wat moeilijk en keek van haar weg. Vroeger was Nederland ook zijn thuis, maar hij had hetzeven jaar geleden de rug toegekeerd. Wie had ooit gedacht dat zijn geboorteland zijn redding zou worden? Hij niet. Zijn terugkeer was voor hem een vorm van gezichtsverlies.
De eerste lading koffers en tassen kwam op de bagageband voorbij. Handen schoten naar voren. ‘O, daar is de mijne. Wilt u zo vriendelijk zijn om mijn koffer van de band te tillen? Het is die donkerbruine met de wieltjes.’ De vrouw raakte vluchtig zijn arm aan en wees toen naar een leren gevaarte dat voorbijhobbelde. De glimlach zat nog steeds op haar gezicht geplakt en ze knikte hem bemoedigend toe.
Zijn ogen volgden haar uitgestoken hand.
‘Toe dan…’
Hij kwam in beweging en graaide de bruine koffer van de band.
‘Dank u wel.’ Ze klopte hem dankbaar op de arm en nam de koffer over.
Hij knikte. Ze moest eens weten… De vrouw trok een handvat omhoog en liep met de koffer achter zich aan naar de glazen deuren.
Zijn koffer was bescheiden van afmetingen. Hij had niet veel bij zich: een stapeltje ondergoed, drie spijkerbroeken, vier truien en twee shirts. Hij was niet van plan om lang te blijven. Het was incasseren en wegwezen. Het plan kon alleen slagen als hij het tot in de details voorbereidde, en de voorbereiding slokte de meeste tijd op. Waarschijnlijk twee tot drie weken. Fouten kon hij zich niet permitteren. Hij moest binnen een paar maanden het geld op tafel leggen, anders was hij de klos. In zijn overspannen brein had hij allerlei mogelijkheden afgewogen en uiteindelijk was het een Amerikaanse politiefilm die hem op het idee bracht: een ontvoering. Een ontvoering van een zakenman die bulkte van het geld. Iemand die makkelijk een paar miljoen kon missen. Het was simpel, snel, en het leverde veel geld op.
Boekgegevens
Helen Vreeswijk, Ontvoerd, Uitgeverij Van Goor, ISBN 978 90 003 4400 0 (€ 12,50)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie juni 2015
