IJs heeft een verhaallijn die spannend is en ingenieus in elkaar steekt. Het is een misdaadroman met een ijskoude twist en een boeiend plot.
Vreemd hoe moeilijk het is om onopvallend te doen, zelfs als je weet dat er niets aan je is dat je verdacht of onbetrouwbaar maakt. Ik probeer gewoon te wachten op de bus, maar dat lukt me nu absoluut niet. Hopelijk beeld ik me alleen maar in dat de speurders, die aan de overkant van de weg hun materiaal uit de wagens halen, mij nauwlettend in de gaten houden, alsof ze weten dat ik hier iets heb bekokstoofd. Alleen weten ze nog niet wat, maar dat zullen ze binnenkort wel aan de weet komen. Binnen enkele uren misschien al, als ze boven op de gletsjer op de lijken zullen botsen en zonder aarzelen naar mij op zoek zullen gaan. Ik ben verdachte nummer één. Ik zweet en ik gloei, want dit zijn mijn laatste uren als vrij mens.
Helder denken lukt me even niet. Ik had de speurders niet in de gaten voordat ik hier bij de schamele huizen die het dorpje Salay vormen, was gekomen. Het leek alsof ik vloog tijdens de lange afdaling van boven op de gletsjer tot bij het stuwmeer. Ik bekommerde me nauwelijks om paden of wegwijzers en koos gewoon voor wat met het blote oog een veilige en snelle weg naar beneden leek. Ik gaf mezelf geen tijd om na te denken, te piekeren, te twijfelen, voorzichtig te zijn. Het ging verrassend makkelijk, al verbeet ik de pijn in mijn knieën. Maar ik wist dat dit eenmalig was en dat ik me niet moest bekommeren om pijn of stramheid de volgende dagen. Ik moest gewoon snel en zonder nadenken beneden komen, mijn koffers pakken en wegwezen hier. Zonder nog achterom te kijken.
Boekgegevens
Koen D’haene, IJs, Uitgeverij LetterRijn, 257 pagina’s, ISBN 978 94 918 7526 7 (€ 15,95)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie januari 2017
