Genadeklap is deel 2 van het indrukwekkende Dossier Metselaer, het vervolg op Aangetast.
Nadat bekend is geworden wat er is gebeurd met Tamara Metselaer, lijken de kaarten geschud. Degene die schuldig is bevonden wordt berecht, degene die geen blaam trof gaat vrijuit. Iedereen kan verder met zijn leven. Toch klopt er iets niet. Maar wat er niet klopt wordt goed verborgen gehouden, en niet door één persoon. De uiteenlopende gevoelens en frustraties stapelen zich op, en een climax kan niet uitblijven. Er is altijd een grens aan tolerantie en vergevingsgezindheid. Maar die grens ligt voor ieder mens ergens anders.
Rifka
Vandaag is het precies zeven maanden geleden dat Gideon uit het dagelijks leven verdween. Als iemand nu beweerde dat het eigenlijk al zeven jaar geleden is, zou Rifka het geloven. Haar man, haar huwelijk, haar gevoel en haar geloof in de waarde van hun verbintenis zijn vage herinneringen geworden, niet meer de moeite waard om nog bij stil te staan. Toch moet ze opletten, en bedacht zijn op vreemde sensaties die kunnen opduiken op momenten dat ze die niet verwacht. Het zijn aanvallen van heimwee naar de tijd dat alles anders was, en die ze de kop indrukt zodra ze zich aandienen. Ze vindt het belachelijke sentimenten.
Gideon belt elke vrijdag. Hij begon ermee nadat hij veroordeeld en gevonnist was en van het huis van bewaring was overgebracht naar een penitentiaire inrichting. Het is het soort terminologie waar je als normaal burger niet tot nauwelijks mee te maken krijgt totdat het leven een draai maakt van honderdtachtig graden en je verplicht wordt je erin te verdiepen.
De gesprekken waren in het begin heel ongemakkelijk en dat kwam vooral door zijn onderdanige houding. Het irriteerde haar, maar ze vond wel dat hij er recht op had zich te gedragen zoals hij wilde, omdat hij door zijn bekentenis iets met haar had goedgemaakt. Hij verdiende daarvoor in haar ogen een beloning. Dat vindt ze nog steeds, daarom geeft ze haar irritatie geen ruimte. Als ze met hem praat, let ze goed op wat ze zegt. Ze houdt er rekening mee dat de gesprekken worden afgeluisterd en ze wil voorkomen dat iemand gaat vermoeden dat Gideon minder schuldig is dan het lijkt.
Hij vraagt iedere keer wanneer ze komt. Hij mag twee uur per week bezoek ontvangen en hij zou zo graag eens met iemand praten die niet in de gevangenis thuishoort. Dat zei hij expliciet tijdens hun meest recente gesprek, en Rifka vraagt zich nu af of hij met die woorden iets anders bedoelde. Of het cynisch was bedoeld.
Of het misschien een waarschuwing was.
…
Zou het mogelijk zijn om je bekentenis te herroepen? Moet ze er rekening mee houden dat Gideon het haar moeilijk kan gaan maken als hij boos wordt? Zou het verstandig zijn om toch maar eens bij hem op bezoek te gaan? Ze zou kunnen kiezen voor één keer per maand, dat is te overzien. Toch begint haar maag te draaien als ze eraan denkt dat ze zich dan in de gevangenis moet melden en gefouilleerd gaat worden. Ze moet er niet aan denken om samen met andere bezoekers in een wachtruimte te zitten, wie weet wat voor soort volk ze daar tegenkomt. Misschien treft ze een van de vaste klanten van Hunkemöller, wat moet ze dan zeggen? En wat moet ze tegen Gideon zeggen als hij vraagt of ze met hem verder wil?
Boekgegevens
Loes den Hollander, Genadeklap, Uitgeverij Karakter, ISBN 978 90 452 1153 4 (€ 19,95)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie december 2015
