Als Jonas alleen thuis is, ligt er plotseling een groot boek op tafel over een huis dat onverwacht verschijnt. Als later op de dag eenzelfde huis op een braakliggend veldje opdoemt, is Jonas’ nieuwsgierigheid gewekt.
Het valt hem niet direct op dat er iets vreemds aan de hand is. Hij gaat op de bank liggen en zet de televisie aan, want door de hoofdpijn kan hij nu toch niet lezen. Jonas kijkt om zich heen en nu valt hem op dat het hele huis er erg netjes uitziet. Plotseling schiet hij overeind, klaarwakker. Het hele huis is perfect opgeruimd. De boeken in de kast zijn op kleur en grootte gesorteerd en staan naast elkaar alsof ze langs een liniaal zijn rechtgezet. Tijdschriften en kranten die gisteren beslist nog her en der rondslingerden, liggen in perfecte stapels op de keukentafel. Borden en kopjes lijken met wiskundige precisie in de kastjes te zijn gezet. Nergens stof, nergens kruimels. alles is brandschoon, alsof iemand hier midden in de nacht fanatiek heeft schoongemaakt. Jonas heeft geen idee wie dat kan zijn. Oma woont te ver weg. misschien zijn zijn ouders vannacht thuisgekomen? Jonas sprint naar boven, maar alle bedden zijn leeg.
Het moeten inbrekers zijn geweest. maar wat valt er hier nou te stelen, vraagt Jonas zich af. De laptop misschien, of opa’s antieke klok op de schoorsteenmantel. Hij rent weer naar beneden, maar alles is er nog en geen van de deuren of ramen is opengebroken.
Dan ziet hij het boek liggen. Het is zo groot als een deurmat en ligt midden op de eettafel. Onbegrijpelijk dat het hem niet eerder opviel. Het boek heeft een zwartleren omslag met verstevigde hoeken, zoals oude stoffige boeken meestal hebben. Zwaar beschadigd, maar toch ziet het er kostbaar uit. Misschien een boek vol geheimen en onthullingen, door kromme gerimpelde monniken meegesmokkeld onder hun pijen, achtervolgd door geweld en verderf. Eeuwenlang hielden ze het boek verborgen, maar vandaag zal eindelijk de waarheid aan het licht komen.
Vroeger zou hij nog minutenlang hebben meegedeind op de golven van zijn verbeelding, maar nu vervagen de beelden al snel tot inktzwarte vlekken en neemt de hoofdpijn het over. Hard gebonk, alsof de bovenburen ruziemaken, met servies gooien en met vuisten op tafel slaan.
Door de vlekken heen ziet hij op het boek een briefje liggen. Het handschrift is niet van zijn ouders of zijn zusje. Het zijn sierlijke, ouderwetse letters:
Maak dit boek open en je leven
zal voorgoed veranderen.
Jonas pakt het boek op, bekijkt het aan alle kanten, veegt het stof eraf, ruikt eraan en kijkt door het raam of daar niet het lachende gezicht te zien is van iemand die een grap met hem wil uithalen.
Boekgegevens
Peter-Paul Rauwerda, De negen kamers, Uitgeverij Lemniscaat, 200 pagina’s, ISBN 978 90 477 0839 1 (€18,95)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie oktober 2016
