‘Santenkraam’ is niet, zoals gewoonlijk, in delen en series onderverdeeld, maar is één lange stroom poëzie. De bundel bevat een aantal portretten van haar naasten, voor wie mishandeling en verslaving maar twee van een reeks problemen zijn die hun dagelijks leven onder zware druk zet.
‘Santenkraam’ bevat ook gedichten over Skipskop, een vissersdorpje dat door de voormalige Apartheidsregering is ontruimd. De sociale ongelijkheid, de discriminatie en de treiterijen van destijds zijn niet met name genoemd, maar de gevolgen ervan zijn alom aanwezig.
Kamfer is een sobere en directe dichteres. Metaforen gebruikt ze niet en lyrische ‘mooie’ zinnen zijn volstrekt afwezig. De gedichten zijn kleine inkijkjes in een getourmenteerde, maar strijdbare en levenslustige geest, die direct op het papier zijn gegooid zonder mooier te worden gemaakt dan ze zijn. ‘Santenkraam’ is compromisloos. Kamfer besluit een gedicht met drie regels die deze bundel nog het best illustreren:
ze mogen mijn santenkraam hebben
maar mijn tranen
krijgen ze niet
Ronelda S. Kamfer, Santenkraam, Uitgeverij Podium, ISBN 978 90 575 9517 2 (€ 17,50)
