Centraal in Sylvia staat de liefde tussen een man en een vrouw. Op een van de eerste pagina’s valt te lezen: ‘Ik hield van een vrouw, ze heet Sylvia.’ Daarnaast het beeld van twee zwanen die elkaar aankijken. Zwanenliefde, zwanentrouw, zwanenzang: Sylvia gaat over diepe, oprechte liefde, en de dood. ‘Hij’ en ‘zij’ (Sylvia) zijn ‘in elkaars ogen geboren’, een eeuwige, romantische liefde lijkt in de maak. Maar niets is minder waar. Liefde is complex en kan mensen tot uitersten drijven. Vrij aan het eind van de bundel schrijft Sylvia: ‘Liefste, ik begrijp nog steeds niet waarom je weg wilde en wat je zocht. Ik mis je. De piano is al dagen stil.’ Ernaast is zij afgebeeld, hoogzwanger met een zwaan in haar buik. De piano werd door hem bespeeld. Maar hij is vertrokken, want Sylvia is een vrouw ‘die in haar denken onderging, me beklemde, op avonden, heel plotseling, in slaap viel tussen haar boeken.’
Sylvia is beurtelings vanuit een hij- en een zij-perspectief verteld en opgetekend met handgeschreven dichtregels. De beelden zijn veelal grauw, met dikke, zwarte lijnen getekend, of met schaars wit uit een zwart vlak getild. Poëzieregels zijn soms ruimschoots aanwezig, vaak zijn het een of enkele regels, op de achtergrond van de fantasierijke afbeeldingen. Liefde is complex, blijkt ook uit de beelden: een man en een vrouw, tegen elkaar aan liggend, op het klavier dat hij bespeelt. Zijn pianospel lijkt pure liefde. Toch ging hij.
Lies van Gasse, Sylvia, Uitgeverij Wereldbibliotheek, ISBN 978 90 284 2322 0 (€ 17,90)
Zwanenliefde, zwanenzang
