Een slechtziende vrouw raakt verzeild in een overval op een juwelier. De overvallers denken dat zij blind is en doen haar daarom niets, maar ze schieten de juwelier dood. Wanneer in het tv-journaal vervolgens wordt gezegd dat de getuige niet blind maar slechtziend is, is de vrouw haar leven niet meer zeker.
Uitgangspunt van ‘De ooggetuige’ is, net zoals veel hedendaagse thrillers van eigen bodem, gewone mensen in buitengewone omstandigheden. Als er al een trend in de Nederlandse thrillerwereld te zien is, dan is het wel dat heel veel schrijvers graag beginnen met een doodnormale dag in een doodnormaal bestaan. Tot het moment dat het noodlot toeslaat of het verdrongen verleden weer de kop op steekt. Door toeval – ze moet even bij de juwelier zijn, gaat daar naar het toilet en bij het weggaan trof ze drie overvallers in de winkel aan – komt de slechtziende vrouw terecht in een maalstroom van wantrouwen, angst en geweld.
Schrijfsters zoals Saskia Noort, Esther Verhoef en Simone van der Vlugt hebben hun succes mede aan deze formule te danken. Vooral lezeressen herkennen zich in de bedreigde vrouwen uit de boeken. Heel veel nieuwe schrijvers en schrijfsters proberen dit succes te kopiëren. Maar de meesten van hen hebben niet het schrijftalent van die drie, waardoor de personages flets worden en de terugblikken naar het verleden langdradig en overbodig. Simone van der Vlugt ontsnapt aan deze valkuil, zoals weer blijkt uit ‘De ooggetuige’. Lekker vlot geschreven, geloofwaardig en logisch plot. Goed voor een avondje lekker ongecompliceerd genieten van een spannend verhaal.
