De scholier Vincent van Zandt was op het juiste moment op de juiste plek. Het moment: augustus 1957, de plek: San
Francisco. De verfilming van Vertigo van de legendarische regisseur Alfred Hitchcock was in volle gang en Vincent
was onderdeel van de crew. De filmwereld trok hem als een magneet aan en hij hoopte op een glorieuze toekomst.
Maar in het Amerika van de Koude Oorlogsjaren liep het anders voor Vincent: hij was verdacht, hij zou gespioneerd
hebben, hij zou een vandalist zijn geweest. Vincent werd het land uitgezet. Nu hoopt hij, eenmalig teruggekeerd,
sporen terug te vinden van zijn tijd in San Fransisco, een tijd die de rest van zijn leven bepaald heeft. Wat treft hij aan? En belangrijker nog: is zijn vriendin van
weleer nog te traceren?
Draden over de globe Kees ’t Hart schrijft zijn werk met een mengeling van lichte weemoed en relativeringsvermogen.
Veel van zijn verhalen spelen zich in buitenlanden af: in De krokodil van Manhattan reist een fictieve Kees ’t Hart naar New York voor zijn werk, in Blauw Curaçao probeert een jongen zijn tijd op Curaçao te reconstrueren.
Het beeld van Goethe is een historische
novelle over een man die naar Weimar
reist om aan Goethe te vragen om een
replica van een van zijn standbeelden.
Ook Hotel Vertigo reist, weliswaar vanuit
Nederlandse personages, de horizon
voorbij.
Maar hoever de draden van zijn verhalen
zich ook over de globe spannen, ’t Hart
schrijft over ’t Hart. De mensen, verhalen
en locaties die hij bewondert, zijn
zijn onderwerpen. In het semi-autobiografische
Engelvisje en andere verhalen
vertelt hij over een bezoek aan Elmira,
New York, waar Mark Twain, een van ’t
Harts favoriete schrijvers, gewoond heeft.
’t Hart werkte toen aan De krokodil van
Manhattan waar Twain een rol in zou
spelen. Het is een mooi en l ezenswaardig
verhaal, literair en interessant – maar
we lezen uiteindelijk toch Kees ’t Harts
persoon, uitgedrukt in letters.
Plezier in het schrijven
Uit elke pagina die Kees ’t Hart schrijft,
spreekt het plezier om met taal, met tekst
bezig te zijn, het plezier om mooie literatuur
te schrijven. In Hotel Vertigo is dat
niet anders. Het is prettig dat de bekende
Alfred Hitchcock een van de referentiekaders
is, met zijn onontkoombare
portret en geniale verfilmingen. Goed,
Hitchcocks Vertigo mag dan commercieel
een flop hebben geheten, Hitchcock was
net als ’t Hart een kunstenaar die niets
liever deed dan bezig zijn met zijn vak.
Alles straalde dat uit, zoals bij ’t Hart.
Lees Hotel Vertigo, kijk eens naar de film.
En, als u tijd over heeft: pakt u het
boek D’entre les morts van Boileau-
Narcejac, waar de film op gebaseerd
is, er ook eens bij!
Kees ’t Hart,
Hotel Vertigo,
Uitgeverij Querido,
ISBN 978 90 214 4311 9
(€ 19,95)
Dit artikel is eerder verschenen in de Boekenkrant editie
van november 2012.
