Moed
Op een verjaardagsfeestje van een vriendin afgelopen zondag zaten we heerlijk onder een parasol van een tapasdiner te genieten langs een havenkade. Op een gegeven moment kwam het gesprek (uiteraard) op boeken, en iemand vertelde dat hij zich had vastgebeten in Salman Rushdies De duivelsverzen. Deze roman gaat over de Engelse immigratieproblematiek, maar leest ook als een commentaar op de Koran. Na de publicatie in 1988 moest Rushdie onderduiken, omdat er een premie op zijn hoofd was gezet. Het deed me denken aan een Book Talk van Roberto Saviano tijdens het ILFU afgelopen jaar, waarin hij vertelde dat hij sinds de verschijning van Gomorra, over de Napolitaanse maffia, onder permanente bewaking staat.
Ik kan me zo’n leven nauwelijks voorstellen: niet eventjes naar de supermarkt kunnen lopen wanneer je wilt, geen concerten of restaurants kunnen bezoeken, altijd in angst te moeten leven. Afgelopen jaar schrok ik ook van de nieuwsberichten dat Lale Gül na het verschijnen van haar roman Ik ga leven wegens doodsbedreigingen moest onderduiken. Het is dus niet zo’n ver-van-je-bed-show als het lijkt. Of je het nou eens bent met wat zij schrijven of niet, ik kan alleen maar respect hebben voor hun moed. Hun boeken gaven aan dat vrijheid van meningsuiting nog steeds alles behalve vanzelfsprekend is. En dat is belangrijk om af en toe bij stil te staan, zelfs op een erg warme zomerse namiddag in Rotterdam.
Mirjam Mulder
Hoofdredacteur Boekenkrant
mirjam@boekenkrant.com