‘Twee dikke Duitsers kwamen ons bekijken. Waarschijnlijk waren dat de kopers. We moesten één voor één naar beneden om onze vrouwelijkheid te presenteren.
Ik hoorde de eerste meisjes huilen. Ze kwamen niet terug en dat maakte me nog angstiger.
Daarna was het mijn beurt. Ik huilde zo erg dat de mannen niet veel met me deden. Ze bekeken alleen mijn blote lichaam en lieten me gaan. Later hoorde ik dat ze de andere meisjes met dildo’s hadden uitgetest of ze goed genoeg voor het vak waren. Mijn vriendin kon de hele nacht niet slapen, omdat haar achterste pijn deed van het oprekken. Ze werd in heel veel verschillende standjes gepakt, vertelde ze door haar tranen heen. Ik had medelijden met haar, maar ik voelde me niet bij machte om haar te troosten.
De Duitsers gingen weg. Ik weet nog steeds niet of ze ons toen gekocht hadden of niet. De volgende dag was een van de mooiste in mijn leven: de Nederlandse politie kwam ons met man en macht bevrijden. De agenten konden de deur niet open krijgen en toen hebben ze die geramd. We werden meegenomen naar het politiebureau voor een uitgebreid verhoor.
Daarna kregen we te horen dat we opgesloten konden worden in een speciale inrichting. Ik wilde dat niet. Ik was niet naar Nederland gekomen om opgesloten te worden. Ik moest werk zoeken om mijn familie financieel te helpen en mijn kind eten te geven. Mijn vriendin dacht daar net zo over. De tolk vertaalde onze woorden en tot onze grootste verbazing arresteerde de politie ons niet, maar liet ons vrij. We mochten gaan en staan waar we wilden, maar we hadden geen cent.’
Anna voelde zich als een rat in de val. Ze liep een tijdje doelloos door de winkelstraat.
‘Daarna ging ik op een terrasje zitten. Een sympathieke man vroeg of er nog een plek vrij was aan mijn tafeltje. En zo ontmoette ik Sertan,’ vertelt Anna. ‘We raakten aan de praat. Hij begreep mijn probleem en stelde voor dat mijn vriendin en ik de komende dagen bij hem bleven logeren. Hij gaf ons ook wat geld om kleding te kopen. Onze kleren lagen nog in het huis van de pooier, maar we mochten ze van de politie niet ophalen in verband met het onderzoek. Sertan belde de politie om te vertellen dat we bij hem verbleven. We moesten dat laten weten, omdat we opgeroepen zouden worden om tegen de pooier te getuigen. Mijn vriendin wilde trouwens zo snel mogelijk terug naar de Oekraïne en dat heeft ze ook gedaan.’
Anna vond Sertan meteen leuk. Hij was zo lief en belangstellend. De man die alle vrouwen een gouden toekomst beloofde. Ze werden allemaal zo verliefd op hem dat ze alles voor hem deden. Hij dreef ze de prostitutie in en pakte hun geld af. Maar dat wist Anna nog niet.
Maria Genova, Man is stoer, vrouw is hoer – 12 jaar getrouwd met een loverboy, uitgeverij Conserve, ISBN 978 90 5429 297 5, prijs EUR 14,95
