Op een dag gaat de deurbel. Een telegram, voor Elins vader. Zonder uit te leggen wat er aan de hand is, pakt hij een tas en vertrekt. Elins wereld stort in, maar gelukkig krijgt ze hulp van haar kleurrijke nieuwe vrienden Bobby en Zhimo om haar leven weer op orde te krijgen. Elin is het magisch-realistische debuut van Milouska Meulens.
Door Mirjam Mulder
Verhalen schrijven is iets wat Meulens altijd al graag doet. Dat was ook de reden waarom ze naar de School voor Journalistiek is gegaan, voordat ze aan de slag ging bij het NOS Jeugdjournaal. ‘Als kind had ik schriftjes waarin ik plaatjes plakte die ik uit de Privé en de Story van mijn moeder had geknipt, en daar schreef ik dan verhalen bij,’ vertelt de auteur. Vanaf een jaar of tien had ze al de ambitie om een kinderboek te schrijven, maar ze was te perfectionistisch om ze ook tot voltooiing te brengen. ‘Toen ik een jaar of veertien was, had ik er genoeg van, en dacht: “Nu is het tijd om gepubliceerd te worden.” Vervolgens begon ik verhaaltjes in te sturen naar tijdschriften. Ik heb in het huis-aan-huisblad in Almere een feuilleton geschreven, “Gevaar in Ureterp”. Dat was een spannend verhaal over een ontvoering van een hele schoolklas. Eén kind blijft achter en probeert die klas terug te vinden. Het feit dat ik iets opschreef en dat iemand anders dat dan las, dat vond ik echt magisch!’
Alter ego
‘Elin Salvador is geen prater. Ze luistert liever,’ vertelt de schaduw van Elin als je het boek openslaat. Een originele kunstgreep, die bijzonder goed werkt. Meulens: ‘Ik kwam daar heel opeens op. Ik worstelde een beetje met de verteller, omdat ik geen ik-verhaal wilde schrijven, maar de derde persoon vond ik te afstandelijk. Vervolgens gebeurden er twee dingen. Allereerst moest ik denken aan mijn jeugd; als kind op Curaçao leerden we dat je niet met je schaduw mocht spelen, want dan kon een boosaardig iemand je weleens komen halen. Dat heeft grote impact op mij gehad. Zelfs als volwassene, nu ik allang weet dat dat allemaal niet waar is, denk ik nog met regelmaat: “Oké, niet te lang naar m’n schaduw kijken.” Daarnaast volg ik op Instagram een oud-collega die alleen maar foto’s van haar eigen schaduw maakt, of van die van haar dochters. Die schaduw vertelt je al heel veel, maar er blijven ook veel dingen verborgen. Je schaduw is bijna een soort alter ego, want die maakt altijd alles mee wat jij ook mee maakt. Dus ik dacht: díe kan het verhaal vertellen.’
Naast dit soort magisch-realistische elementen, wilde de auteur wel dat het verhaal zou kloppen met de leefwereld van kinderen van nu. ‘Al schrijvende kwam ik erachter dat ik een heleboel niet weet, ook al heb ik twee kinderen. Dus ik was heel blij dat mijn kinderen door de lockdown veel thuis waren, want dan kon ik ze gewoon af en toe iets vragen, zo van: “Als je in groep acht zit en je wil met iemand gaan spelen…” En dan zeiden ze: “Eh, spelen, dan speel je niet!” “Hoe vraag je dat dan? Kom je chillen…?” En zij: “Nee, niet chillen!” Zo kwamen we er al pratend op dat ze gewoon vragen: “Wil je afspreken?”’
…..Op mijn dertiende is mijn vader vertrokken zonder reden op te geven. Destijds had ik er nog geen idee van wat dat met mijn moeder deed.
Vertrek
Nadat Elins vader plotseling is vertrokken, heeft ze vaak heftige dromen, die haar iets lijken te willen vertellen. ‘Dromen zijn voor mij heel belangrijk,’ legt de auteur uit. ‘Ik droom heel veel, en ik onthoud ze ook, en heb het er nadien over met bijvoorbeeld mijn kinderen. Dus daar wilde ik graag iets mee doen in het boek.’ Ook voor andere elementen putte Meulens uit haar eigen leven. ‘Op mijn dertiende is mijn vader vertrokken, zonder reden op te geven. Destijds had ik er nog geen idee van wat dat met mijn moeder deed. Het was alleen mijn eigen verdriet en gemis dat speelde. Maar als volwassene ging ik me realiseren dat dat voor mijn moeder natuurlijk heel heftig en pijnlijk geweest moet zijn.’
Doordat haar vader zo plots vertrekt en haar moeder zich in zichzelf keert, sluit ook Elin zich af van de buitenwereld. ‘Dat is gebaseerd op hoe het voor mij is geweest. Dat Elin weer moet leren om mensen toe te laten in haar leven. Het is iets wat helaas regelmatig gebeurt, dat kinderen om de een of andere reden hun ouders moeten missen.’ Om het verhaal niet te verdrietig of zwaar te maken, introduceerde de auteur twee vrolijke personages: Bobby, professioneel ‘puinruimer’, en Elins nieuwe klasgenootje Zhimo. Zij weten Elin weer aan het lachen te maken. ‘Op de een of andere manier werkt het zo, denk ik, dat als je zelf wat zwaarder of somberder aangelegd bent, dat je dan vaak juist mensen in je leven krijgt die luchtig en vrolijk zijn. Ik gunde het Elin ook dat ze vrienden zou maken die wat blijer in het leven staan, en haar kunnen laten zien dat alles niet meteen verloren hoeft te zijn als er iets misgaat.’
Milouska Meulens, Elin, Uitgeverij Volt, 192 pagina’s (€ 15,99)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie september 2021.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
