In Het verloren meisje van S.E. Durrant woont Iris tijdelijk in bij haar oma, Mimi, tot het schimmelprobleem in haar slaapkamer thuis is opgelost. Bij Mimi is het heerlijk! Al is de zee misschien wat koud om te gaan zwemmen in oktober en is die nieuwe buurjongen een beetje vervelend. Maar dan begint Mimi steeds meer vreemde dingen te doen. En is er ook nog het mysterie van Carol, het verloren meisje, dat gek genoeg enorm veel op Iris lijkt.
Door Ellen Rooms
Nee, Mimi is geen doorsnee-oma. Wanneer ze ergens heen wandelt, doet ze vaak zomaar opeens een klein dansje en ze zwemt ook heel graag in zee, zelfs als het koud is. Iris vindt die dingen niet zo raar, want die horen gewoon bij Mimi. Net als de gekleurde linten die ze vaak draagt. Geel als ze aan het bakken slaat, blauw als ze gaat zwemmen.
Wat niet normaal is, zijn de cornflakes in de voederbak van de kat of het zout in de chocolademelk wanneer het suiker had moeten zijn. Of dat Mimi soms dingen lijkt te vergeten. Maar ach, dan helpt Iris toch gewoon met die dingen onthouden? Dus begint ze een lijstje bij te houden.
Belangrijk voor Mimi
24. In de keuken heb je geen paraplu nodig. Er zit een dak op dus de regen kan niet binnenkomen.
25. Je dochter heet Binja. Het meisje dat bij je logeert, heet Iris. Iris is de dochter van Binja.
26. Als je je hebt aangekleed en je het wasetiket van je kleren kunt zien, of de binnenkant van je zakken, dan heb je ze waarschijnlijk binnenstebuiten aan. Op binnenstebuitendag is dat trouwens niet erg.
27. Het meisje dat met je meegaat naar het strand, heet Iris. Ze is je kleindochter.
Die jongen die daar onder de heg door kruipt? Dat is Mason (Mimi noemt hem Malcolm). Mason heeft een knikkerobsessie en praat ook vaak over zijn opa wiens valse tanden ooit werden gestolen door een meeuw! De opa van Mason heeft dementie, dat wil zeggen dat hij veel vergeet. Mason zegt dat dat de reden is waarom Mimi zo vreemd doet, maar Mimi is niet zoals Masons opa! Echt niet!
Iris verzet zich uit alle macht tegen de waarheid die binnen komt sijpelen. Bijna zoals de zee zich golf na golf dichterbij beweegt, krijgen ook wij beetje bij beetje een beter idee van wat er nu precies aan de hand is. S.E. Durrant slaagt erin om met een flinke dosis humor en enorm veel liefde een prachtig beeld te schetsen van beginnende dementie. Natuurlijk verandert niet alles op slag, maar verschijnen er geleidelijk aan meer gaten. Daarnaast zijn er goede en slechte dagen, maar met voldoende ‘ankers’ (zoals Mimi zelf het heel mooi verwoordt) raak je al heel ver.
Een hartverwarmend verhaal met een mysterieus sausje, want wie is nu toch die Carol die overal blijft opduiken? Dat kan ik je niet verklappen! Dat ontdek je zelf wel!
S.E. Durrant, Het verloren meisje, Uitgeverij Lemniscaat, 272 pagina’s (€ 15,99)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie mei 2021.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
