Woelie is een gevoelige jongen, kan niet goed tegen de drukte van de dag en blijft daarom liever binnen. Hij woont alleen met zijn vader Joe, aangezien zijn moeder in een inrichting zit. Samen leven ze het leven van bachelors. Woelie houdt zich vooral bezig met het bekijken van Rail Away-video’s over treinreizen door verschillende landen. Hij wordt echter gedwongen de buitenwereld te trotseren als hij erachter komt dat zijn vader ernstig ziek is.
Deze samenvatting van Joe & ik suggereert een ontroerend verhaal waarbij tissues een vereiste zijn. Dat bleek echter mee te vallen. Men leest vanuit het perspectief van zoon Woelie. Hij komt niet veel in aanraking met andere mensen en het aantal personages is daarom nogal beperkt. Dit hoeft geen probleem te zijn, maar dat wordt het wel als de aanwezige karakters erg oppervlakkig aanvoelen. De personages hebben weinig diepgang, waardoor het moeilijk wordt om met ze mee te leven. Wel vond ik de situatie waar Joe en Woelie in zaten goed omschreven.
[quote]Hij wordt echter gedwongen de buitenwereld te trotseren als hij erachter komt dat zijn vader ernstig ziek is.[/quote]
Vader en zoon leven samen, maar toch ook weer alleen. Het huis is een bende, de persoonlijke hygiëne is ver te zoeken en Joe werkt veel. Daardoor heeft hij weinig tijd over om met zijn zoon door te brengen. Het idee om samen nog een reis te maken voordat Joe’s lichaam het begeeft is mooi, maar ook ambitieus.
Mireille Geus maakt het niet mooier dan dat het is. Joe is ziek en kan gewoon niet veel meer. De scène in het hotel in Bonn, waarin je ziet hoe de ziekte Joe aantast, is zeer aangrijpend. Op dat moment voel je wat Woelie voelt: bezorgdheid, maar ook schaamte door de ongemakkelijke situatie. Het laat goed zien dat ziek zijn geen rozengeur en maneschijn is.
Toch komt het boek niet altijd even geloofwaardig over. Woelie krijgt het voor elkaar om een lange tijd weg te blijven van school, zonder dat er echt iets aan gedaan wordt. Er wordt een aantal keer naar zijn huis gebeld, maar de instanties geven het wel erg snel op en laten Woelie daarna met rust. Aan de andere kant vond ik de weergave van de ziekte van Joe wel erg waarheidsgetrouw. Aan het boek van Mireille Geus is te merken dat het Young Adult-genre in Nederland nog erg pril is en dat het zeker nog niet van hetzelfde niveau is als de Engelse YAboeken. Toch is Joe & Ik een stap in de goede richting.
Boekgegevens
Mireille Geus, Joe & ik, Uitgeverij Lemniscaat, ISBN 978 90 477 0626 7 (€ 17,95)
