U bent ‘een zeer belangrijk schrijver’, zo is te lezen op de covers van uw boeken. Vanwaar de keuze voor een mislukte schrijver als hoofdpersonage?
‘Mislukte schrijvers zijn geweldige personages. Trager dan de snelheid, mijn vorige roman, ging over een mislukte dichter, Louis Tinner. Hij ging in het huis van Hugo Claus wonen en wilde per se een betere dichter worden dan Claus, maar dat ging hopeloos fout. Omdat ik een bekend schrijver ben, krijg ik vaak manuscripten toegestuurd ter beoordeling. Het meeste daarvan is erg slecht. Ik bedoel dat niet neerbuigend, maar het heeft iets dieptragisch, zo’n persoon die vele uren in een bedroevend slecht manuscript heeft gestoken.’
Wat typeert de slechte schrijver?
‘Slechte schrijvers denken van hun werk nog altijd dat het een meesterwerk is. Ze zijn kwaad en gefrustreerd, omdat ze zijn afgewezen. Hun falen komt ook altijd door anderen: de uitgeverijen, hun vrouw, de buurman. De meesten kijken nooit in de spiegel. Ze betreden paden die allang zijn platgetreden. Louis Paul Boon zei: “Alles is al geschreven, maar we moeten het op andere manieren proberen.” Die andere manieren zijn intussen ook aardig uitgewerkt. Het vraagt een goede schrijver om nog met iets nieuws te komen, zelfs al is het oude wijn in nieuwe zakken.’
[quote]’Slechte schrijvers denken van hun werk nog altijd dat het een meesterwerk is. Ze zijn kwaad en gefrustreerd, omdat ze zijn afgewezen. Hun falen komt ook altijd door anderen: de uitgeverijen, hun vrouw, de buurman. De meesten kijken nooit in de spiegel.[/quote]
Maar wat maakt een goede schrijver?
‘Wie is de beste schrijver? Wat is een meesterwerk? Dat Usain Bolt de snelste sprinter is, kun je tot op de duizendste seconde vastleggen. Maar wat een goede schrijver is, dat is een puur subjectieve vraag.’
Laat ik de vraag anders stellen: waarin komen goede schrijvers overeen?
‘Literatuur van betekenis schept, net als andere kunstvormen, altijd voor- en tegenstanders. Mensen die je werk bewonderen en mensen die het verachten. Literatuur moet confronteren. Als je lauwe reacties ontvangt, doe je iets niet goed.’
Willem Zundap lijkt niet gefrustreerd. Van drie tot zes lijkt zowaar tips te geven aan mislukte schrijvers, zoals de tip om af te zien van seksscènes.
‘Dat is al zo vaak gedaan, uitentreuren herhaald en uitgemolken, dat het bijna gênant wordt. De mogelijkheden van een seksscène zijn nogal beperkt en het heeft vaak geen functie in het verhaal. Zundap overweegt even een seksscène, maar besluit dan dat zelfs een man met een aspergemes interessanter is dan een man met een erectie.’
En Zundap zoekt zijn heil bij Uitgeverij Prometheus…
‘Waarom zou ik hem naar een andere uitgeverij laten zoeken? Prometheus is duidelijk de beste. Ik snap niet dat een goede schrijver naar een andere uitgeverij zou gaan. Ik voer mijn redacteur bij Prometheus ook op in het boek.’
[quote]’Paul Mennes en Christophe Vekeman zijn literaire vrienden, en schrijvers waarvan ik vind dat ze meer aandacht verdienen, want ze zijn steengoed.'[/quote]
Paul Mennes en Christophe Vekeman komen ook in het boek voor, maar zij zitten niet bij Prometheus…
‘Paul Mennes en Christophe Vekeman zijn literaire vrienden, en schrijvers waarvan ik vind dat ze meer aandacht verdienen, want ze zijn steengoed. Kijk, dat Prometheus genoemd is, is natuurlijk ironie, een knipoog. Net zoals de recensies die ik al jarenlang voor Playboy schrijf. Zodra een nieuw boek van mij is uitgekomen, bespreek ik dat altijd – en natuurlijk erg lovend.’
Snappen lezers die ironie?
‘Niet altijd, maar dat is geen reden om niet ironisch te zijn. Trouwens, ook als er een ander boek van Prometheus te recenseren is, bespreek ik het in Playboy natuurlijk positief. Ook dat is ironie. Het mooie is dat het gewoon mag en kan. Willem Zundap noemt op de ene pagina de Zeeman een kutmerk, en op de andere pagina vindt hij het weer geweldig. Als mensen zich daaraan storen, staan ze niet open voor mijn boeken.’
U blijkt fans genoeg te hebben…
‘De meeste lezers zijn oudere vrouwen, maar die lezen mijn boeken waarschijnlijk niet. Of misschien een keer, in een typisch Nederlandse leesclub, maar dan schrikken ze zich rot en gaan ze weer Saskia Noort en Esther Verhoef lezen. Ik heb vooral jongere fans, die blijken soms obsessief. Hebben ze alles al van me gelezen en dan willen ze overal mijn handtekening. Ik mocht een keer mijn handtekening op een clitoris zetten. Dat was lastig, want daar paste alleen “Herm” op. Moest ik op haar billen verder schrijven.’
Boekgegevens
Herman Brusselmans, Van drie tot zes, Uitgeverij Prometheus, ISBN 978 90 446 1744 3 (€ 17,95)
