‘Ik verzet me tegen de eetcultuur van de laatste jaren: we stoppen een diepvriespizza in ons hoofd, terwijl we naar een culinair programma kijken. Koken is lang niet zo moeilijk en ontzettend leuk. Ook koken is een persoonlijke activiteit.’
Maar als ik een supermarkt binnenloop, vind ik vooral voorverpakte spullen!
‘Ga dan eens naar een specialist, en vraag naar de groentesoorten die je niet meer vindt in de supermarkt, of bij de groenteboer: snijbieten, schorseneren, aardperen. Ze zijn er, al moet je er soms even naar zoeken. Net als naar de mensen met vakkennis over eten. Tot mijn spijt verdwijnt dat beeld, de supermarkt dringt steeds meer op. Maar ook boodschappen doen is een sociale gebeurtenis.’
De smaakvervlakking treedt op?
‘Smaakvervlakking is een modewoord geworden, maar het is inderdaad wel aan de hand. Gelukkig blijken er ook steeds meer mensen te zijn die weer op zoek willen naar de basis van het voedsel, mensen die weer geïnteresseerd zijn in lekker eten, die de tijd willen nemen in de keuken.’
In Pluijm op pad neem je de lezer mee, door Europa. Landen als Frankrijk, Italië en Griekenland associëren we wel met lekker eten – maar hoe zit het met Nederland?
‘Ik zou mensen graag willen laten zien dat er ook in Nederland een geweldige rijkdom aan producten en ingrediënten te vinden is. Maar: we weten het niet! Misschien moet ik een Pluijm op pad maken over Nederland en per provincie laten zien welke ingrediënten je daar, letterlijk, om je heen aantreft. Ook dat is aan verandering onderhevig, trouwens.’
Want?
‘Steeds meer restaurants beginnen een beetje om zich heen te kijken, naar hun eigen streek of provincie, en gebruiken het culinaire erfgoed in hun menukaart. Dat is duurzamer, het is ook veel avontuurlijker, en het toont de kracht van eenvoud: doe zo min mogelijk met een hoogwaardig ingrediënt. Geen smaakjes, maar smaak. Gebruik kwaliteit en verberg daar geen schijncomplexiteit in met kruiden.’
René Pluijm, Pluijm op pad, Uitgeverij De Boekenmakers, ISBN 978 90 777 4071 2 (€ 29,95)
