Zijn er overeenkomsten tussen jou en Laura?
‘Het eerste wat mensen mij vaak vragen is of ik er wel tien heb, vingers dan. En ja, ik heb tien vingers, geen negen zoals hoofdpersoon Laura. Laura is ook veel ouder dan ik. Op deze manier kon zij zich dingen herinneren over Spanje en de dictatuur van Francisco Franco die ik me niet kon heugen omdat ik te jong was. Wel heeft ze een aantal karaktereigenschappen en kenmerken die van mij zijn. Je karakter maakt ook wie je bent.’
Hoe begon je aan Het meisje met de negen vingers?
‘Laura had ik al tien jaar geleden in mijn hoofd. Een meisje met negen vingers dat lijstjes maakte van alle dingen die ze niet kon omwille van het gemis van die ene vinger. Dat meisje wilde wat met mij. Ik zat nog op de kunstacademie in Barcelona. Ook heb ik altijd wat gehad met woorden. Ik schilder en daarbij gebruik ik woorden. Bij mijn beeldhouwwerk zoek ik naar de juiste titel.
Vijf jaar geleden koos ik de richting ‘Tekst en verbeelding’ aan de Rietveld Academie in Amsterdam omdat ik dacht dat ik daar zou leren waarom ik steeds woord en beeld combineer. Dat is niet gebeurd. Wel begon ik in het Nederlands te schrijven, gedichten. Het eerste hoofdstuk van Laura met haar negen vingers, dat ik in het Spaans had bewaard, heb ik vertaald. Vanaf dat moment begon het verhaal te groeien, in het Nederlands.’
Je schrijft in het Nederlands, denk je ook in deze taal?
‘Als ik schrijf denk ik in het Nederlands. Wel heb ik moeilijkheden bij het beschrijven van scènes die ik voor me zie, omdat ik de woorden in het Nederlands niet weet. Ik zie bijvoorbeeld het geven van een schop onder tafel voor me, maar heb moeite om dit op te schrijven.’
Het boek komt ook in het Spaans uit, maar je hebt het zelf niet vertaald…
‘Ik stelde de uitgever voor om zelf een vertaling te maken, maar wegens tijdgebrek hebben we het boek door iemand anders laten vertalen. Toen ik deze las, was ik erg onder de indruk van de manier waarop de vertaler de tekst onder Spaanse woorden bracht. Sommige woorden, zeker als het gaat om kantoorwoorden, ken ik helemaal niet in het Spaans.’
Had je meteen het volledige verhaal in je hoofd?
‘Waar het verhaal heen zou gaan, wist ik niet. Ik ga bij het schrijven op dezelfde manier te werk als op de kunstacademie. Ik kreeg een stukje staaldraad, ik maakte wat en keek of ik er verder mee aan de slag kon. Bij het schrijven is het net zo. Ik vraag me daarnaast ook af of de lezer het zou willen lezen.’
Laia Fàbregas, ‘Het meisje met de negen vingers’, Uitgeverij Anthos, ISBN 978 90 414 1085 6(€ 15,-)
