Moe is inderdaad moe, en, zo blijkt, ontzettend leuk. Het omslag is minder fraai, maar de tweede druk komt er aan!
Irene Wing Easton is moeder van vier. Als fulltime Home Manager en ervaringsdeskundige is ze hormonaal getraind om te multitasken en om te gaan met schuld- en sloofgevoelens. Het valt niet mee om een Goede Moeder te zijn en op eerlijke wijze om te gaan met taboes en tekortkomingen. Over deze taboes en over de dagelijkse ervaringen schrijft ze: komisch en luchtig, eerlijk, ontwapenend en vooral voor Moeders heel herkenbaar.
Supermoeders bestaan niet
‘In het boek MOE is MOE maar voldaan, zullen veel moeders stuiten op herkenning en opluchting. Wat is er heerlijker dan te lezen dat je niet de enige bent,’ schreef Women Online. En: ‘Supermoeders bestaan niet, dus streef er ook niet naar. Wees er gewoon eerlijk over, naar medemoeders, waarom zouden we elkaar daarin niet wat meer steunen in plaats van de concurrentie aan te gaan,’ aldus Peuteren.nl. Onder meer ook Vrouw Magazine (Telegraaf), Groter Groeien, KEK Mama en Mama Magazine waren enthousiast. ‘Maar de mooiste reactie die ik kreeg kwam van een Lezende Moeder,’ zegt Irene zelf. ‘Ze schreef: “Nu voel ik me minder eenzaam in mijn moederschap.”’
Ongestelde Hormonen
Moe is Moe telt ruim vijfenzestig korte, columnachtige hoofdstukken. De titels spreken voor zich: ‘Moe probeert haar lijstjes achter zich te laten en te ontspannen tijdens haar vakantie’, ‘Ongestelde Hormonen’, ‘K3’, ‘Moe is Moe maar Man ook’.
‘Mijn uitgangspunt is dat er nog steeds taboes zijn rond het Moederschap,’ vertelt Irene. ‘We durven bijvoorbeeld niet toe te geven dat het hebben van kinderen soms best zwaar is. En waarom hebben moeders de constante neiging om zich met andere moeders te vergelijken? Welke vooroordelen bestaan er nog tussen werkende en thuisblijvende moeders? Voor het omgaan met deze taboes bestaat een oplossing: probeer het als Moeder gewoon niet te goed te doen. Hou gewoon de moed erin. Zindelijk worden ze toch wel!’
Je bent geen Daphne Deckers
Je bent geen Daphne Deckers en dus commercieel niet aantrekkelijk, kreeg Irene te horen toen ze Moe is Moe bij uitgevers aanbood. Vol enthousiasme (‘rake stukken’, ‘leest lekker weg’, ‘humor’, ‘goed geschreven’) wezen er maar liefst zesentwintig (!) het boek af. Irene besloot als Doe Moeder zelf tot uitgave over te gaan. ‘Twaalfduizend euro stak ik erin – kun je het geloven?’
Nee, op grond van de kaft konden we dat in eerste instantie niet. De redactie van de Boekenkrant vond Moe is Moe daarom te weinig geschikt om aandacht aan te besteden. Om de auteur toch het voordeel van de twijfel te geven (twijfel is de redacteur nu eenmaal eigen), nam de hoofdredacteur het werk mee naar huis – en gaf het aan Zijn Vrouw. Om vervolgens in bed te worden opgeschrikt door gegrinnik en spontaan voorgelezen passages.
Mens met gebreken
‘Het zijn allemaal korte verhaaltjes, dus je hebt als drukke moeder altijd tijd om even tussendoor een stukje te lezen,’ oordeelde Zijn Vrouw. ‘De verhaaltjes zijn allemaal korte situatieschetsen die erg herkenbaar zijn en vol humor geschreven dus het leest lekker weg,’ gaat ze verder. ‘Vooral de “taboes” die beschreven worden vind ik leuk, omdat vaak moeders alleen de ideaalplaat aan de buitenwereld laten zien. Irene moppert gewoon lekker weg over haar kinderen en laat zien dat ze ook maar een mens met gebreken is. Ook de onderlinge competitie tussen moeders wordt vaak aangehaald en die competitiedrift wordt eigenlijk nooit besproken maar is er wel!’
Moe is Moe is een must voor alle Moeders!
Irene Wing Easton, Moe is Moe maar voldaan, IWE books, ISBN 978 94 910 7203 1 (€ 18,80)
