Is het leven echt zo desastreus als Vandecasteeles verhalen doen vermoeden? Desgevraagd antwoordt hij: ‘Zoals in het echte leven, kunnen mijn personages kiezen wat voor leven ze leiden. Ze willen aan het gevaar proeven dat je in een grote stad kan meemaken. Maar het hoeft zo erg niet te zijn. Het meisje uit het verhaal Genesis: CityBis leidt een prima leven, bijvoorbeeld: zij kiest ervoor permanent in het gebouw te wonen en vindt dat prachtig.’
Het uitvergroten van bedenkelijke factoren uit de huidige maatschappij maakt het toekomstbeeld allerminst plezierig. En erger: zijn de verhalen zeer plausibel en kennen soms een aanleiding uit de huidige wereld. Genesis: CityBis ontstond bijvoorbeeld naar aanleiding van een nieuwsbericht over een kolossaal winkelcentrum in Brussel. Wil Vandecasteele maatschappijkritiek leveren?
‘Ik wil niet tegen de wereld te schoppen, maar wil haar begrijpen. Ik geloof in mijn onafhankelijkheid. Ik wil kritisch naar de wereld kijken, beschrijven zoals die er over ongeveer dertig jaar uit zal zien. We hebben eeuwenlang een globale wereld gewild, maar we kunnen het eigenlijk niet aan. Dat blijkt nu al: grote steden als Los Angeles zijn landen op zich. De inwoners voelen angst voor hun eigen stad, het zijn anonieme wezens.’
Ondanks alles blijven de personages strijdbaar en actief. ‘Dat is een heel verschil met de huidige generatie. Wij zijn toeschouwers van de razendsnelle verandering van onze wereld. Onze kinderen zullen weer actief zijn en hun leven zo goed mogelijk in eigen hand willen houden. Mens zijn is moeilijk, maar zij zullen er alles aan doen om het zich zo goed mogelijk te maken.’
Joost Vandecasteele, Hoe de wereld perfect functioneert zonder mij, Uitgeverij De Arbeiderspers, ISBN 978 90 295 6773 2 (€ 18,95)
