Wie de eerste herfstkou dit weekend trotseerde om naar het Baarnse Kasteel Groeneveld af te reizen, kon daar genieten van de laatste GRNVLD Sociëteit Literair van het jaar. Onze hoofdredacteur Roel Weerheijm ontving Thomas Möhlmann, Jeroen Berkhout en Arthur Japin. Het werd een middag vol literatuur, poëzie… En een bijzondere blik op het leven en de dood.
In het interview vertelt Japin over zijn schrijfproces, zijn jeugd en de rol die zijn liefde voor het theater in zijn werkwijze speelt. Tevens leest hij voor uit zijn nieuwe boek De man van je leven, waarin de ernstig zieke Tilly besluit alvast een nieuwe geliefde voor haar man te vinden. Wat ze niet weet, is dat haar man al een relatie heeft gehad met de vrouw die ze uitzoekt. ‘In eerste instantie lijkt dat een nobel streven,’ aldus Japin. ‘Maar als je er langer over nadenkt, zie je dat iemand als Tilly verkeerd bezig is.’ Daarbij verwijst de schrijver naar de titel van het boek: ‘Haar man is de man van haar leven, niet de man van na haar leven!’
Is Japin zelf bang voor de dood? ‘Ik ben bang om afscheid te nemen,’ antwoordt hij. ‘Maar voor het niet-zijn ben ik zeker niet bang.’ Het leven met het besef dat de dood eraan komt vergelijkt hij met een reis per vliegtuig die hij als kleine jongen maakte. ‘Je kunt je dan wel druk maken, en eruit willen, maar uiteindelijk moet je gewoon achterover leunen en erin meegaan.’
Vervolgens mag Jeroen Berkhout het woord nemen. Berkhouts debuutroman Canon & Fuga verscheen drie jaar geleden, maar vandaag leest hij het publiek een aantal van zijn gedichten voor – een poëzieserie vol oergevoelens en liefde. Een bijzonder hoogtepunt in zijn voordracht zijn de maten die hij plotsklaps met glasheldere stem zingt uit de opera Die Zauberfleute.
Daarna volgt een voordracht van dichter Thomas Möhlmann – een thuiswedstrijd, want hij groeide in Baarn op. Hij leest een cyclus voor uit zijn nieuwe bundel Waar we wonen, en vlecht langzaam maar zeker een levendig en bloeiend beeld samen, waarin tuinen en vliegvelden een belangrijke plek innemen. In een interview praat de dichter over zijn heden, verleden en toekomst: hij praat met het publiek over waar hij vroeger uit ging (‘Wat vinden jullie het beste café in Baarn?’), en wijdt uit over de prachtige elementen van het vaderschap, die zijn schrijverschap helaas wel eens in de weg zitten. ‘Wanneer ik het druk heb, ben ik nog aardig in staat gedichten te schrijven,’ aldus Möhlmann. ‘Met proza is dat anders. Daarom neem ik binnenkort drie maanden vrij om aan een boek te werken.’ Met een glimlach voegt hij eraan toe: ‘En het ergste dat er kan gebeuren is dat ik alleen een nieuwe bundel schrijf.’
De middag wordt afgesloten met een literaire quiz, waarbij enkel de grootste kenners van Simon Carmiggelt een kans maken om een prijs in de wacht te slepen. De hoofdprijs gaat uiteindelijk naar Lex Jansen, directeur van Uitgeverij De Arbeiderspers – die toegaf dat hij als uitgever van Simon Carmiggelt moeilijk had kunnen verliezen.
