Drie prijsvraagwinnaars mochten voor de Boekenkrant verslag doen van het Crossing Border festival. Zie hier het verrassende en uiteenlopende resultaat!
Cor van Gaans, Den Haag
Het gangprogramma viel zo bij mij in de smaak dat ik tijd te kort kwam. Hier stond bijvoorbeeld Joris Diks, met posters van allerlei soorten optredens, zogenaamde gig posters. Hij mag elk jaar wel terugkomen met zijn fantastische, veelkleurige zeefdrukken. Vooral de actuele posters van de festivals uit 2014 zijn leuk. Ook kwam ik op de gang kunstenares Sharon van den Berg tegen bij haar expositie naar aanleiding van haar boek Badgasten, dat draait om het gezinsleven van de familie Van den Berg. Zij gaf mij een toelichting bij haar tekeningen, wat bij mij een beeld van haar woorden opriep als tekstwolkjes bij een strip. Het zijn juist dit soort ontdekkingen waarvoor ik als bezoeker open sta, deze ontmoetingen, waarbij de schrijver, muzikant of in dit geval kunstenares, de gelegenheid krijgt zijn werk persoonlijk toe te lichten.
Verder trof de band Horse Thief, genoemd naar een stad in Amerika, mij met hun mooie spirituele ondertoon in hun nummers als I am the Bear, Colors en Warrior. Te veel publiek in een te klein zaaltje deed helaas niemand voluit swingen.
Tijdens het jubileumprogramma ter ere van zeventig jaar De Bezig Bij bleek dat redacteuren geen echte feestgangers zijn, want de livemuziek bestond uit een DVD-fragment van een eerdere reünie met Kees van Kooten en Wim de Bie. Gelukkig smaakte de taart niet als een zeventigjarige. Minder gelukkig waren de geïnterviewde schrijvers met de vraag naar hun alcoholgebruik. Deze cabareteske vraag konden de doorwrochte denkhoofden, die schrijvers mijns inziens plegen te hebben, niet goed paraderen. Graag had ik mij ook in de literatuur onsterfelijk gemaakt door een spitsvondige opmerking tegen Maartje Wortel te maken. Helaas schoot ik met mijn praatje naast haar genre en kan ik fluiten naar mijn eeuwige roem. Maar ik zag het aankomen, want elke dag langs het huis van Willem Fredrik Hermans fietsen heeft mij ook niet een aftreksel van zijn literaire roem opgeleverd.
Over highlights gesproken; er zijn duizenden verhalen over poezen geschreven, maar het voorgelezen poezenverhaal van Remco Campert is onovertroffen. Je voelt je haast de poes in de mand. Gelukkig drink ik bier en ben ik dus meer als de barman in het verhaal.
Maarten Douwe Bredero, Deventer
Daphne Hendriks, Deventer
Op de zoetgevooisde klanken van The Delines maakte ik afgelopen zaterdagavond mijn entree op Crossing Border. In de sfeervolle en goed gevulde Royal-zaal van het Koninklijke Schouwburg pikte ik enkele gevoelige, warme nummers mee. Met mijn ogen dicht had ik mij ook in een intieme nachtclub kunnen bevinden.
Na enkele nummers besloot ik een stuk literatuur mee te pakken. Antonio Lobo Antunes werd door Rosan Hollak geïnterviewd over zijn nieuwste boek Als een brandend huis. Ik liep behoorlijk na aanvang heel zachtjes binnen, maar eigenlijk leende dit fragiele gesprek zich hier niet voor.
Een drankje bij de Book ‘n’ Bar bleek een goed idee. Even bijkomen van al het beluisterde. En hoewel ik graag op basis van toeval mooie dingen ontdek, en minder door het volgen van een vast programma, maakte het interview met Lobo Antunes duidelijk dat op tijd erbij zijn voorwaarde is om zoveel mogelijk mee te krijgen van Crossing Border. Vooral de kleine zalen zijn zo gevuld.
Nieuwsgierig was ik ook naar Kwabs. In het naastgelegen Nationale Toneel Gebouw bracht hij zijn nummers ten gehore, een variatie van onder andere soul en R&B. Kwabs bleek een toegankelijk en veelzijdig artiest, die zich duidelijk thuis voelt op het podium. Het publiek gaf een mix van non-verbale feedback terug: mensen die het innamen, en mensen die nog moesten proeven. Een bezoek aan die prachtige spiegeltent op het Lange Voorhout mocht zeker niet ontbreken. Bij binnenkomst kondigde Annemieke Gerrist juist het gezelschap Aurélia aan. Een creatief geluid waar ik even aan moest wennen. Violiste Aurélie, zanger en gitarist Tom en percussionist Stephan speelden een bonte mix van iets dat zich maar moeilijk laat omschrijven. Onverwacht en vrolijk.
Afsluitend vierde ik in diezelfde nostalgische tent het Alle Dagen Feest-feestje van De Bezige Bij mee. Met een ontroerende opening van de meester zelf, Remco Campert.
Crossing Border is een ontdekfestival. Maar kom je voor een specifieke auteur, dan moet je toch echt met het programma in de hand vooraf al een keuze maken. Voor de muziekfan is het ongedwongener: de meeste zalen bieden iedere nieuwsgierige een plek.
