Luitingh-Sijthoff, De Bezige Bij, A.W. Bruna tegenover De Geus of Anthos. En er waren maar heel weinig Nederlandse schrijvers en schrijfsters die zich aan het genre waagden. René Appel, Tomas Ross, Felix Thijssen, om er enkelen te noemen, domineerden ‘hun’ wereld. Voor de rest waren het vooral ‘de buitenlanders’ van wie de boeken met succes op de Nederlandse markt kwamen.
Toen kwam Saskia Noort. En met haar een keur aan schrijfsters die de gezapige thrillerwereld op haar kop zetten. Opeens bleken Nederlandse auteurs net zo goed te kunnen schrijven als hun buitenlandse concurrenten. Esther Verhoef, Simone van der Vlugt, Lieneke Dijkzeul, Marion Pauw, zij benaderden de verkoopcijfers van de buitenlandse grootheden die in vertaling in de schappen lagen. Die verkoopcijfers zorgden er vervolgens voor dat uitgevers op zoek gingen naar eigen ‘winners’. Uitgeverij Anthos, bijvoorbeeld, slaagde daar voortreffelijk in. Veel Nederlandse kanjers zaten bij dit fonds: Van Saskia Noort tot Elvin Post en van Esther Verhoef tot Tess Franke – de schrijfster die schrijver Gert Jan de Vries bleek te zijn.
Veel nieuwe schrijvers stortten zich op het genre. De een succesvoller dan de ander. Eenzelfde ontwikkeling is in Vlaanderen te zien. Telkens weer komen er nieuwe auteurs. Ellen Gerretzen is hiervan een goed voorbeeld. En aangezien zij als Nederlandse bij een Vlaamse uitgever zit, betekent haar boek misschien wel de doorbraak van Nederlandse schrijvers in Vlaanderen en andersom. Want hoe goed Bavo Dhooge of Luc Deflo ook schrijven, zij verkopen matig in Nederland. En hoe goed Charles den Tex of Michael Berg ook zijn, hun verkoopcijfers in Vlaanderen blijven laag.
Steeds meer uitgevers zoeken thrillerauteurs van eigen bodem en steeds meer spannende boeken worden uitgegeven. Dit aanbod van boeken maakt het voor de liefhebbers moeilijker om een keuze te maken. Maar gelukkig is er de Boekenkrant om in het bos op de mooie bomen te wijzen.
Gijs Korevaar
