Meester Bart is dé meester van Nederland. Zijn blik op onderwijs en op schoolkinderen is een drijfveer voor vele leraren, ouders én leerlingen. In de bestseller Meester Bart op zijn best staan zijn beste stukken en uitspraken; en nieuw werk waarin Bart de lezer meeneemt in zijn ontwikkeling van ‘probleem-leerling’ tot leraar-met-een-missie.
Het is maandagmiddag. Ik neem plaats op een terras aan de Sarphatistraat, op een steenworp afstand van de Universiteit van Amsterdam. Ik bestel een cappuccino en wil net beginnen aan de column van woensdag wanneer ik word aangetikt door Eric, een oud-leerling uit mijn eerste jaren als mentor.
Hij vertelt me dat hij inmiddels weer in Amsterdam woont en net aan een studie begonnen is. Ik bestel een koffie voor hem en we raken aan de praat.
Eric vraagt me of ik ooit over hem geschreven heb. Ik vertel hem dat ik nog vaak aan hem heb teruggedacht, maar dat ik nooit heb gedurfd om zijn verhaal te delen. Eric zegt dat hij het zou waarderen om zijn verhaal in de krant terug te lezen. Hij zou het als een cadeau aan zijn vader willen geven, omdat zijn vader deze week zijn 55ste verjaardag zou vieren.
‘Hoe gaat het thuis, Eric? Met je moeder en met jou?’
‘Het gaat goed, meester. Mijn moeder en ik hebben rust inmiddels, en daar gaat het om.’
Ik was net twee jaar werkzaam op de school waar ik nu werk toen ik werd gebeld door de moeder van Eric. Ze is even stil nadat ze me heeft gevraagd of ik een momentje voor haar heb. Aan alles in haar stem hoor ik dat er iets helemaal fout zit – en dat zat het. Terwijl ik door het raam kijk en Eric zie lachen met de kinderen in zijn tafelgroepje, vertelt zijn moeder dat zijn vader is omgekomen bij een ongeluk in de bouw. Ze vraagt mij het nieuws aan haar zoon te brengen omdat ze hiertoe nu niet in staat is.
Ik slik en wil het liefst weigeren, maar ik besef ook dat dit niet om mij gaat. Ik verzamel alle moed en haal Eric uit de klas. Met klamme handen open ik de deur van de spreekkamer aan het einde van de gang. Erics vragende blik voedt de stilte nadat ik tegenover hem ga zitten.
‘Eric, je vader is vanmiddag omgekomen op zijn werk.’
Ik twijfel over mijn eigen kunnen: had ik dit nieuws anders moeten brengen? Pedagogischer, warmer misschien? Maar hoe vertel je een kind over de dood van zijn vader? De stilte in de spreekkamer wint het van de troostende woorden die ik op dat moment niet voor hem heb.
Eric schreeuwt, staat op en trapt een stoel tegen de deur van de kamer.
Ik laat hem razen, maar ik sta daarna op om hem vast te houden. Ik houd hem vast zoals zijn vader dat zou doen, maar nooit meer zal kunnen.
‘Het spijt me, Eric,’ zijn de enige woorden die ik kan uitbrengen. Daarna is het minutenlang stil.
‘Misschien heb ik er nooit over geschreven, omdat sommige dingen niet in woorden te vatten zijn.’
Eric knikt en zet zijn lege kopje op tafel. ‘Mijn pauze is voorbij. Gaat u erover schrijven, meester?’
‘Dat ga ik voor je doen, Eric. Het staat woensdag in de krant.’
Boekgegevens
Bart Ongering, Meester Bart op zijn best, Uitgeverij Pepper Books, 160 pagina’s, ISBN 978 90 206 0844 1 (€ 15,00)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie december 2016
