Wahyuningrat, Annisa Rijadi, Rizki Pandu Permana en Adept Widiarsa zijn vier van de vijf Indonesische studenten die in Utrecht, Leiden, Wageningen, Den Haag en Rotterdam gestudeerd hebben. Zij zijn heel enthousiast over het leven dat ze leiden als student in ons land, sterker nog: ze zijn idolaat. In de proloog blijkt hoe ze het land van oranje ervaren.
In Rotterdam
‘PIEP-PIEP’ komt het geluid van een sms’je binnen. Banjar werpt snel een blik op zijn mobieltje. Hè, waarom moeten ze juist nu een sms’je sturen? Zonder nog lang na te denken drukt Banjar zijn kreteksigaret, waarvan hij pas vier trekjes heeft genomen, uit – gewoonlijk een doodzonde wanneer de kruidnagelsigaretten niet voor het oprapen liggen. Hij springt op van het cafétafeltje, waarop nog een verleidelijk dampende mok koffie verkeerd staat, die smeekte dat er een slokje van genomen zou worden. Terwijl hij een biljet met het cijfer vijf erop uit zijn portemonnee vist, tikt hij even tegen de mouw van de dichtstbijzijnde serveerster.
‘Mijn excuses, dame! This is for table three. Keep the change!’
Gehaast stopt Banjar haar het biljet toe en loopt snel naar de deur. ‘Maar, mijnheer! Sir! Come back! What is this?’ Maar Banjar kan haar al niet meer horen. Verward kijkt de serveerster de jongeman na, die hals over kop het café uitrent. Met een zachte vloek stopt ze het biljet van vijftigduizend roepia’s in haar zak.
In Utrecht
‘Minuman keras, MIRAS! Apa pun nama … muuu … tak akan kusentuh lagi dan tak akan ….’
‘Oops, sorry!’ Daus haast zich om zijn vals klinkende mobieltje op te pakken en probeert het luide gejank van Rhoma Irama dat de vredige rust in het café verstoort, te stoppen.
Door zijn haast stoot Daus een glas Chardonnay, dat op de tafel staat om. Note to self: snel deze dangdut ringtone vervangen!
‘Hallo?’ Vol verbazing neemt Daus de telefoon aan.
‘Ik ben al OT W! Waar zit jij nu ergens?’ klinkt de hijgende stem van Banjar, flink opboksend tegen het gejank van een hard loeiende wind als backing vocal. Hij zit vast op de fiets.
‘Op weg waarheen?’
‘Wat lul je nou, sukkel? Je heb het sms’je toch zeker wel gelezen!?
‘Wat voor sms? Waar moeten we dan zo snel heen?’
‘Check je mobiel maar, CHOL! We wachten daar. Haast je!’
En de verbinding wordt verbroken.
Daus vloekt zachtjes. Staat er, nadat die telefoon zijn date heeft verpest nu nog meer ellende op het spel? ‘What’s that all about, Daus? Something wrong?’ vraagt Selisha, het aardige Armeense meisje, terwijl ze het wijnglas dat zo-even is omgevallen opnieuw vult.
‘No, nothing’s wrong,’ antwoordt Daus terwijl hij zijn sms-inbox opent.
‘Everything’s fi…’
‘…’
Jeminee! Hoe kan dat nu, weer?
Daus staat gehaast op.
Damn. Daar gaat die wijn weer om.
‘Het is mijn loo-ho-ot, ik mag geen alcohoool drinken!’
‘Selisha, I have to go.’
‘What? What’s wrong?’
‘I can’t explain it now. I’m really sorry, I gotta run!’
Vlug holt Daus in de richting van de fietsenstalling. Hij is zelfs vergeten haar drie kussen op de wang te geven zoals hij gewoonlijk doet bij zijn Nederlandse vriendinnen.
Boekgegevens
Wahyuningrat, Annisa Rijadi, Rizki Pandu Permana
en Adept Widiarsa, Het Land van Oranje, Uitgeverij Conserve, 492 pagina’s, ISBN 978 90 542 9429 0 (€ 24,99)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie januari 2017
