Boekfragment
‘Denk eraan,’ zegt Nashwa, ‘je hebt de plicht en de gave om te leven. Je hebt het recht niet om aan de zijlijn te blijven; gebruik je leven om aan het spel deel te nemen. Het doel van de First Mile is om te leren meer uit je leven te halen en beter om te gaan met alle omstandigheden van je leven.’
Wie wil dat niet?
Ik heb er zin in.
‘Hoe gaan we dit doel verwezenlijken? We doen dit aan de hand van drie subdoelen.’ Ze kijkt in haar aantekeningen. ‘Het eerste subdoel is: Experiencing a breakthrough that will result in a permanent improvement of your life.’
Wat een breakthrough precies inhoudt, kan ze niet vertellen of wil ze niet verklappen. ‘I can’t tell,’ zegt ze. We moeten er wel iets voor overhebben, blijkt uit het tweede subdoel: ‘Creating results through participation and commitment.’ Iedereen moet overal aan meedoen, een doorbraak bereik je niet zomaar. Daar is commitment voor nodig. Als je je niet voor een verandering wilt inzetten, blijft alles bij het oude. Als je je lot niet in eigen hand neemt, loopt een ander ermee weg.
Het derde subdoel luidt: ‘Rewriting your script and redefining yourself and your future as possibilities.’ Ze herhaalt dit subdoel een paar keer, ze begrijpt het wanneer we nog niet kunnen bevatten wat ze ermee bedoelt.
Resultaten bereiken, mijzelf en mijn toekomst als mogelijkheden zien. Ik zou mijn natuurlijke of misschien juist helemaal niet natuurlijke maar tegennatuurlijke neiging kunnen volgen en proberen dit streven te bespotten. En dan? Uitkomen bij de lul die ik ben. Ga terug naar Af. Vier meter bij me vandaan zit Bepke, in haar grote vakantie vrijwillig voor iemand te vertalen die ze niet kent. Het dwingt respect af. Zij weet waar ze het voor doet, ze is hier eerder geweest, ze heeft haar lichtheid hier vandaan, iets daarvan in elk geval. Bepke is een van de leukste mensen die ik ken, daar niet van, maar ik geloof niet dat ze in alle opzichten heel uitzonderlijk is. Als ik wil, als ik me er niet tegen verzet, staat me iets te gebeuren. Ik voel een koortsachtige opwinding. Stel je toch voor dat ik hier als herboren vandaan kom, om een nieuw leven tegemoet te gaan. Oud ben ik niet, er is nog van alles mogelijk – ik moet het alleen leren zien.
‘Wie wil er iets vertellen over het doel waarmee hij aan de training is begonnen? Who wants to share?’ Veel deelnemers steken hun hand op. Ze mogen een voor een vertellen wat hen tot de First Mile heeft bewogen. Zojuist heeft iedereen met de ogen dicht bedacht dat het beter is je als Speler op te stellen dan als Toeschouwer. Door te sharen tonen we commitment. Ik denk er nog even over na hoe ik het doel waarmee ik zelf ben gekomen het beste kan verwoorden en steek mijn hand niet op. Ik wil best voor anderen klappen, maar zit nog even niet te wachten op applaus voor mijn eigen aanwezigheid.
Hans Schellekens, De cursus, Uitgever Querido, ISBN 978 90 214 4018 7 (€ 17,95)
