De laatste deelnemer is het spannende debuut van Alexandra Oliva. Het is de ultieme leeservaring voor iedereen die van spanning in z’n leven houdt!
Het eerste lid van het productieteam dat zal overlijden is de editor. Hij voelt zich nu nog niet ziek en hij is niet meer op locatie. Daar is hij maar één keer geweest, nog voor het filmen begon, om het bos te bekijken en de mannen de hand te schudden wier materiaal hij zou bewerken: asymptomatische overdracht. Hij is al ruim een week terug, zit in zijn eentje in de montagestudio en voelt zich prima. Op zijn T-shirt staat: koffie erin, genialiteit eruit. Hij drukt een toets in en er flakkeren beelden over het tweeëndertiginchscherm dat zijn overvolle bureau domineert.
De openingscredits. Een flits van bladeren – eik en esdoorn – onmiddellijk gevolgd door de beeltenis van een vrouw die haar teint op haar aanmeldingsformulier heeft omschreven als ‘mokka’, wat klopt. Ze heeft donkere ogen en grote borsten die nauwelijks in haar oranje sporttop passen. Haar haar is een massa strakke zwarte pijpenkrullen, die keurig zijn gerangschikt.
Daarna een bergpanorama, een van de mooiste plekken in het noordoostelijke deel van het land, groen en helder in hartje zomer. Dan een konijn dat klaarzit om weg te vluchten en, hinkend over een veld, een jonge, blanke man met gemillimeterd haar dat glinstert als mica in de zon.
[…]
De editor draait zich weer om naar zijn computer. Tegen de tijd dat hij klaar is met de openingscredits zal hij futloos zijn tot op het bot. De eerste hoest zal komen als hij morgenochtend vroeg de slotaflevering van deze week afmaakt. De avond daarna zal hij een vroeg ziektegeval worden van de epidemie die zal volgen. Specialisten zullen hun best doen om het te bevatten, maar ze krijgen er de tijd niet voor. Wat dit ook is, het slaat niet direct toe. Het lijkt aanvankelijk alleen mee te liften, maar dan neemt het ineens plaats achter het stuur en rijdt in volle vaart op een afgrond af. Veel van de specialisten zijn al besmet.
Over vijf dagen zal ook de regisseur overlijden. Hij zal helemaal alleen zijn in zijn huis van bijna vierhonderd vierkante meter, zwak en in de steek gelaten, als het gebeurt. In de laatste momenten van zijn leven zal hij onwillekeurig aan het bloed likken dat uit zijn neus drupt, omdat zijn tong zo droog is. Tegen die tijd zullen de drie afleveringen van die week zijn uitgezonden, waarbij de derde een heerlijk geesteloze onderbreking van het breaking news zal zijn. Maar ze zijn nog steeds aan het filmen, diep in het gebied dat als eerste en het hardste is getroffen. Het productieteam probeert iedereen weg te krijgen, maar ze zijn bezig met Solo-uitdagingen, verspreid over een groot gebied. Er waren wel plannen opgesteld voor onvoorziene omstandigheden, maar niet voor zoiets. Het is net dat kinderspeelgoed om spiralen te tekenen: een pen op papier, geleid door plastic. Een patroon, dan glijdt er iets weg en… chaos. Onbekwaamheid botst met paniek. Goede bedoelingen maken plaats voor zelfbehoud. Niemand weet precies wat er is gebeurd, niet op kleine en niet op grote schaal. Niemand weet precies wat er is misgegaan. Maar voor hij sterft, zal de regisseur één ding beseffen: er is iets misgegaan.
Boekgegevens
Alexandra Oliva, De laatste deelnemer, vertaling: Iris Bol Marcel Rouwé, Uitgeverij Ambo Anthos, ca. 400 pagina’s, ISBN 978 90 263 3236 4 (€ 19.99)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie augustus 2016
