‘Komkomma’ is Daniëls’ meest recente selectie van columns die hij uitsprak in het radioprogramma ‘Spijkers met koppen’, waarvan hij al jaren een van de vaste columnisten is.
Wat overheerst zijn de luchtige teksten, zoals zijn analyse van een caissière die een zak perziken omhooghoudt met de vraag: ‘Wat is dat?’ Alleen al taalkundig blijkt er veel mis te gaan in dit drie woorden tellende zinnetje. Of over de favoriete leden van een kabinet: ‘Bij het laatste kabinet-Balkenende kon ik geen favoriet vinden, al had ik even een warm gevoel voor Gerda Verburg toen ik haar met een zweepje in de hand achterstevoren op een steigerende Shetlandse pony aantrof in haar eigen glossy Gerda.’ Ook de opmars van het woord canon, en het verschil tussen ‘canon’ en ‘kanon’, voorziet hij van taalkundig sterke kwinkslagen.
Maar ernstig en boos is Daniëls soms ook. Boos op Paul de Leeuw bijvoorbeeld, vanwege smakeloosheid in zijn tv-programma. De Leeuw leverde satirisch bedoeld commentaar bij een brand in een Chinese wolkenkrabber. Daniëls veegt nietsontziend de vloer aan met Paul de Leeuw: ‘weerzinwekkend’. En hij is boos op de verkiezing van het tv-moment van 2009. Het drama tijdens Koninginnedag in Apeldoorn won. Daniëls’ reactie is puur sarcasme: ‘Ik zag meteen ook voor me hoe de nabestaanden van de slachtoffers elkaar in hun huiskamer om de hals vlogen. En wat zouden ze ook bij het koninklijk huis blij zijn. Had het jaar toch nog een happy end gekregen.’
De afwisseling van onderwerpen en toon is groot. Constant scherp is Wim Daniëls’ pen. En niet alleen bij grote onderwerpen, maar ook wanneer hij schrijft over het behoud van de tijdloze Nederlandse voornaam Wim, of de ontdekking van de zingende penis van het vijverdwergduikertje. Geen onderwerp is hem soms te klein.
Wim Daniëls, Komkomma, Uitgeverij Thomas Rap, ISBN 978 94 004 0371 0 (€ 7,90)
