Verbogts verhalen draaien om de werking van het verleden op het heden. Zo was het in zijn vorige roman Verdwenen tijd (2009), waarin verdrongen jeugdherinneringen de hoofdpersoon parten speelden. En zo is het nu ook in Perfecte Stilte. Het motief van opspelende, traumatische jeugdherinneringen speelt ook in dit boek een grote rol.
Filmmaker David Kromweg lijkt het allemaal goed voor elkaar te hebben. Hij woont samen met Emma en haar dochter. Voor zijn werk vliegt hij de hele wereld over. Kromweg leeft in het nu. Een toevallige ontmoeting met de moeder van zijn overleden jeugdvriendinnetje Valerie dwingt hem echter terug het verleden in. Met de dood van Valerie heeft hij meer te maken dan goed voor hem is. Aangestoken door de ontmoeting met de oude vrouw en de herinneringen aan Valerie, probeert Kromweg in een steegje een vrouw te redden van een brute mishandeling. De poging mislukt hopeloos en David belandt in het ziekenhuis. Daar komt hij tot de conclusie dat het allemaal anders moet.
Uitgewerkt tot een volledig sluitend plot is het allemaal niet. De daadwerkelijke gebeurtenissen (de ontmoeting met de moeder van Valerie, de vechtpartij in het steegje) lijken niet meer dan terloopse bijkomstigheden in het boek. Waar Verbogt vooral zijn klasse toont is in David Kromwegs reflectie op zijn (niet) handelen in het verleden en op de dingen die hij ziet: “…wat aan de kleur van het licht te zien is en misschien ook aan de rust van hoe de man en de vrouw door de straat lopen, het is hun wereld, een wereld waarop ze gehoopt hebben, die de hunne aan het worden is ik wil erbij horen, ik ben jaloers op de zekerheid waarmee ze de dag tot hun dag maken.”
Je kunt je afvragen of Verbogt met zijn verhaallijnen niet af en toe wat kort door de bocht gaat. Waarom waagt een man zijn leven in een doodlopende steeg voor een volslagen onbekende vrouw? Je kunt je ook afvragen of dat wel van belang is. Door de bijna achteloze verteltrant geloof je het onmiddellijk. De schoonheid van Verbogts proza zit hem niet grote filosofische gedachtegangen of breedsprakige gestileerdheid. Zijn zinnen zijn vaak kort, zijn meestal eenvoudig, wat zeker niet hetzelfde is als gemakkelijk. Ze zijn weifelend, wat perfect aansluit bij het karakter van Verbogts hoofdpersonages. Zijn zinnen nodigen uit tot herlezing, om dichter bij de kern van die betrekkelijke eenvoud te komen.
Thomas Verbogt, Perfecte stilte, Uitgeverij Nieuw Amsterdam, ISBN 978 90 468 0984 6 (€ 18,50)
