Op pagina 33 van ‘De hemelse kamer’ citeert Huub Beurskens Seneca: Nescisse cupies nosse quae nimium expetis: ‘U zult begeren niet te weten wat u zoekt.’ In Seneca’s Oedipus is de hoofdpersoon gelukkig in de zekerheid van een aantal zaken, tot blijkt dat hij zijn vader doodde en zijn moeder huwde.
‘De hemelse kamer’ is volgens hetzelfde recept geschreven: feiten raken al snel ontwricht door andere feiten, die weer vervangen worden voor nieuwe feiten. Wat het verhaal lijkt te zijn, blijkt een klein onderdeel van een groter verhaal te zijn, enzovoorts. De roman is een vreemde caleidoscoop van steeds verder uitdijende perspectieven.
Dit boek is een uitdaging. Beurskens’ zinnen zijn bijna archaïsch ingewikkeld en de korte hoofdstukken schijnen continu een ander licht op het verhaal. ‘De hemelse kamer’ begint bij het einde, met de constatering dat er aan elk verhaal andere verhalen voorafgaan.
Dat is dus het onvertelbare aan dit boek: ‘De hemelse kamer’ doet er 333 pagina’s over om indirect toe te geven dat het verhaal helemaal niet verteld kan worden. Daarom vertel ik u niet waar dit boek over gaat. Lees het boek, en ontdek het zelf.
Huub Beurskens, De hemelse kamer, Uitgeverij Wereldbibliotheek, ISBN 978 90 284 2433 3 (€ 24,90)
