In februari 1974 verliet Borg Zweden om heldenwerken te verrichten. Hij keek zelden meer achterom naar zijn land, dat diep verscheurd werd door zijn eigen problemen en die van Europa als geheel. Net als Hercules had hij genoeg stieren en wilde merries te temmen.
Deze alinea viel in het oog bij het willekeurig openslaan van ‘Borg vs. McEnroe’. En toen begon het lezen van zomaar wat hoofdstuktitels: ‘De drift getemd’, ‘De eerste rockster van de sport’, ‘Borg is Borg’, ‘De strijd begint’, ‘De grootse momenten’… Vervolgens het voorwoord: Hun rivaliteit was zo’n enorme botsing van persoonlijkheden en stijlen dat ze de aandacht van de hele wereld trok.
‘Borg vs. McEnroe’ verhaalt op soms bijna Homerische wijze van een titanenstrijd die iedereen van die generatie zich zal herinneren. John McEnroe verloor de legendarische Wimbledon-finale van 1980 door toedoen van zijn idool Björn Borg. Het was de beste tenniswedstrijd ooit. De finale van de U.S. Open later dat jaar kon McEnroe terugslaan door van Borg te winnen: opnieuw een wedstrijd van legendarische proporties. McEnroe groeide in korte tijd uit tot een Amerikaans icoon, Borg begon aan zijn verrassend snel carrière-einde.
Matthew Cronin vertelt op zo’n avontuurlijke wijze over deze mannen dat de spanning van toen terugkeert en de tijd overbrugt. De buik spant zich weer aan als Cronin met korte zinnen in de tegenwoordige tijd zijn wedstrijdverslag geeft. Natuurlijk, we weten het einde al, maar omdat we de wedstrijd herbeleven, herbeleven we ook het gevoel. Over welke match hebben we het? De Borg-clan springt op en er breekt een oorverdovend kabaal los als alle meer dan 20.000 toeschouwers gaan staan en juichen, met uitzondering van de familie McEnroe, die in de tijd bevroren lijkt.
Matthew Cronin, Borg vs. McEnroe, Uitgeverij Thomas Rap, ISBN 978 94 004 0022 1 (€19,90)
